الفقر فخری. [ اَ ف َ رُ ف َ] ( ع جمله اسمیه ) اقتباس است از حدیث نبوی : الفقر فخری و به افتخر. یعنی فقر فخر من است و بدان افتخارمیکنم. بدین حدیث صوفیه در کتب خود استناد کرده اند و در سفینةالبحار ( چ نجف ج 2 ص 378 ) جزو احادیث نبوی ذکر شده و مؤلف اللؤلوءالمرصوع ( ص 55 ) از ابن تیمیه آنرا از موضوعات می شمارد. مولانا گوید :
فقر فخری نز گزاف است و مجاز
صدهزاران عز پنهان است و ناز.( از احادیث مثنوی تألیف فروزانفر ص 23 ).