الفریده یلینک ( به آلمانی: Elfriede Jelinek ) ( ۲۰ اکتبر ۱۹۴۶ - مورتسوشلاگ ) رمان نویس، نمایشنامه نویس و فمینیست اتریشی است که سال ۲۰۰۴ میلادی برنده جایزه نوبل ادبیات شد. او در دو شهر وین و مونیخ زندگی می کند.
... [مشاهده متن کامل]
الفریده یلینک سال ۱۹۴۶ از پدری اهل چک و مادری رومانیایی در اتریش متولد شد. پدرش یک شیمیدان یهودی بود. او دوران کودکی خود را در وین گذراند.
در یک مؤسسه مذهبی به نام نوتردام دوسیون تحصیلات ابتدایی را فرا گرفت و در همان مؤسسه رقص کلاسیک و زبان فرانسه آموخت. در همان سال ها مادرش او را نزد معلمی برد تا ویولن، ارگ و پیانو به او بیاموزد.
یلینک در ۱۶ سالگی به هنرستان موسیقی وین رفت ولی خیلی زود فهمید که در این زمینه استعدادی ندارد. دوران دانشجویی شروع به شعر گفتن کرد که در مجله اتریشی پروتکل منتشر می شد.
پدرش یک سوسیالیست بود که کارش به جنون کشیده شد و در سال ۱۹۶۸ در یک آسایشگاه روانی درگذشت. مادرش نیز کاتولیک و مستبد بود.
رمان نخست او سال ۱۹۷۰ منتشر شد.
منوچهر متکی، وزیر امور خارجه ایران ۲۵ آوریل ۲۰۰۹ از اتریش دیدار کرد که این سفر با واکنش منفی الفریده یلینک روبرو شد.
یلینک در اظهاراتی گفته بود «دولتی چون ایران که مخالفان سیاسی خود را تا حد شکنجه و اعدام سرکوب و در سیاست خارجی نیز کشور دیگری مانند اسرائیل را به روال ناسیونال سوسیالیستها به نابودی تهدید می کند، با حداقل خواسته های متمدنانه نیز سازگار نیست. »
او همچنین گفته بود «پذیرایی رسمی از یکی از سیاستمداران بلندپایه چنین دولتی، اعتبار بخشیدن به آن است و باید به طور گسترده با آن مخالفت کرد. »
سال ۲۰۰۴ کمیته نوبل ادبیات اعلام کرد جایزه خود را به الفریده یلینک اعطاء می کند، چرا که او در آثارش از زبانی خاص برای بیان کلیشه های جذاب جامعه استفاده می کند.
یلینک دهمین زنی بود که جایزه نوبل ادبیات را از آن خود کرد. او هنگام اعلام خبر برنده شدنش گفت نمی تواند برای گرفتن این جایزه به سوئد برود.
یلینک پیش از دریافت جایزه نوبل ادبیات جوایز دیگری نیز به دست آورده بود که مهمترین آن ها عبارتند از:
• جایزه هاینریش بل، ۱۹۸۶
• جایزه گئورگ بوشنر، ۱۹۹۸
• جایزه هاینریش هاینه، ۲۰۰۲
• جایزه فرانتس کافکا، ۲۰۰۴
مهمترین اثر او رمان پیانیست است که سال ۱۹۸۳ منتشر شد. میشائیل هانکه سال ۲۰۰۱ فیلمی با نام معلم پیانو بر اساس این رمان ساخته است.
... [مشاهده متن کامل]
الفریده یلینک سال ۱۹۴۶ از پدری اهل چک و مادری رومانیایی در اتریش متولد شد. پدرش یک شیمیدان یهودی بود. او دوران کودکی خود را در وین گذراند.
در یک مؤسسه مذهبی به نام نوتردام دوسیون تحصیلات ابتدایی را فرا گرفت و در همان مؤسسه رقص کلاسیک و زبان فرانسه آموخت. در همان سال ها مادرش او را نزد معلمی برد تا ویولن، ارگ و پیانو به او بیاموزد.
یلینک در ۱۶ سالگی به هنرستان موسیقی وین رفت ولی خیلی زود فهمید که در این زمینه استعدادی ندارد. دوران دانشجویی شروع به شعر گفتن کرد که در مجله اتریشی پروتکل منتشر می شد.
پدرش یک سوسیالیست بود که کارش به جنون کشیده شد و در سال ۱۹۶۸ در یک آسایشگاه روانی درگذشت. مادرش نیز کاتولیک و مستبد بود.
رمان نخست او سال ۱۹۷۰ منتشر شد.
منوچهر متکی، وزیر امور خارجه ایران ۲۵ آوریل ۲۰۰۹ از اتریش دیدار کرد که این سفر با واکنش منفی الفریده یلینک روبرو شد.
یلینک در اظهاراتی گفته بود «دولتی چون ایران که مخالفان سیاسی خود را تا حد شکنجه و اعدام سرکوب و در سیاست خارجی نیز کشور دیگری مانند اسرائیل را به روال ناسیونال سوسیالیستها به نابودی تهدید می کند، با حداقل خواسته های متمدنانه نیز سازگار نیست. »
او همچنین گفته بود «پذیرایی رسمی از یکی از سیاستمداران بلندپایه چنین دولتی، اعتبار بخشیدن به آن است و باید به طور گسترده با آن مخالفت کرد. »
سال ۲۰۰۴ کمیته نوبل ادبیات اعلام کرد جایزه خود را به الفریده یلینک اعطاء می کند، چرا که او در آثارش از زبانی خاص برای بیان کلیشه های جذاب جامعه استفاده می کند.
یلینک دهمین زنی بود که جایزه نوبل ادبیات را از آن خود کرد. او هنگام اعلام خبر برنده شدنش گفت نمی تواند برای گرفتن این جایزه به سوئد برود.
یلینک پیش از دریافت جایزه نوبل ادبیات جوایز دیگری نیز به دست آورده بود که مهمترین آن ها عبارتند از:
• جایزه هاینریش بل، ۱۹۸۶
• جایزه گئورگ بوشنر، ۱۹۹۸
• جایزه هاینریش هاینه، ۲۰۰۲
• جایزه فرانتس کافکا، ۲۰۰۴
مهمترین اثر او رمان پیانیست است که سال ۱۹۸۳ منتشر شد. میشائیل هانکه سال ۲۰۰۱ فیلمی با نام معلم پیانو بر اساس این رمان ساخته است.
