سر آلفرد ژول "فردی" آیر ( به انگلیسی: Sir Alfred Jules "Freddie" Ayer ) ، ( زاده ۲۷ ژوئن ۱۹۱۰ - درگذشته ۲۹ اکتبر ۱۹۸۹ ) فیلسوف تحلیلی بریتانیایی است که بیشتر به خاطر مطرح کردن اثبات گرایی منطقی به دنیای انگلیسی زبان شهرت دارد.
... [مشاهده متن کامل]
وی از سردمداران مکتب پوزیتیویسم منطقی بود. وی به سبب نوشتن کتاب «زبان، حقیقت و منطق» معروف است. وی از پیشگامان تجربه گرایی است و کتبی در باب راسل نیز نگاشته است
آیر در ۲۹ اکتبر ۱۹۱۰ در خانواده ای متمول در لندن به دنیا آمد مادرش یهودی اهل هلند و پدری یک کالونیست اهل سوئیس بود. در دانشگاه آیتون، تحصیل کرد و سپس در دانشگاه آکسفورد، به تحصیل در دوره عالی پرداخت. در سال ۱۹۳۲ از این دانشگاه فارغ التحصیل شد و تا مدتی در دانشگاه وین و در ارتباط با اعضای حلقه وین به بررسی پوزیتیویسم مشغول شد، که تا آن زمان، نزد انگلیسی زبانان، هنوز معروفیتی نداشت. حاصل این دوره نگارش اثر معروف وی زبان، حقیقت و منطق بود که اثر شگرفی در دنیای انگلیسی زبان بر جا گذاشت.
او در طول زندگی کاری اش همواره به تدریس مشغول بود. در سال ۱۹۳۳ با سمت دانشیاری به آکسفورد برگشت و در سال ۱۹۳۵ عضو کالج کرایست چرچ گردید. در سال ۱۹۴۵ به واسطه جنگ از ادامه مطالعات خود بازماند و ترجیح داد تا به مانند بسیاری از هم نسلان خود در جنگ علیه آلمان نازی شرکت کند. بعد از جنگ به عنوان رئیس کالج وادهام برگزیده شد و به تدریس ادامه داد. در سال بعد کرسی استادی فلسفه و منطق را در دانشگاه لندن احراز نمود و تا سال ۱۹۵۹ در این سمت باقی ماند. پس از مدتی به آکسفورد بازگشت و در کرسی استادی به تدریس منطق پرداخت. او تا سال ۱۹۸۷ چندین بار در ایالات متحده در کالج بارد به تدریس پرداخت. او در میان دوستان خود به فردی آیر مشهور بود. آیر طرفدار سرسخت باشگاه فوتبال تاتنهام بود.
آیر شدیداً تحت تأثیر برتراند راسل و جرج ادوارد مور بود. وی در جوانی کتاب «رساله هایی در شکاکیت» از راسل و «اصول اخلاق» جرج ادوارد مور را از نظر گذرانده بود.
نوشته های آیر بسیار گسترده اند، در میان این آثار کتاب زبان، حقیقت و منطق ( ۱۹۳۶ ) ، به دلیل اهمیت فلسفی اش، در معرفی دیدگاه های حلقه وین به جهان انگلیسی زبان، نقش پر رنگ تری ایفا می کند. او در این کتاب، به تاسی از رویکرد حلقه وین، معیار اثبات پذیری را به عنوان معیار سنجش و ارزیابی گزاره ها مطرح کرد. نتیجه چنین معیاری بی معنا دانستن گزاره های اخلاقی و دعاوی متافیزیکی، و به طور کلی آنچه فراتر از تجربه اظهار می شود، بود. این رویکرد در دوره های بعدی مورد انتقادهای شدیدی قرار گرفت. منتقدان عنوان می کردند که بسیاری از گزاره ها به رغم تجربی نبودن معنادارند. آیر علی رغم آگاهی به مشکلات پوزیتیویسم منطقی به آن اعتقاد داشت، و پرجاذبه ترین جنبه آن را نقش مثبتی می دانست که این رویکرد در پژوهش های فلسفی قرن اخیر بر عهده گرفته است، و همچنین تأکید این نهضت بر لزوم روشن اندیشی و جستجوی مبانی روشن و واضح، و پرهیز از پنهان شدن در پشت بازی های کلامی و تصنعات لفظی.
... [مشاهده متن کامل]
وی از سردمداران مکتب پوزیتیویسم منطقی بود. وی به سبب نوشتن کتاب «زبان، حقیقت و منطق» معروف است. وی از پیشگامان تجربه گرایی است و کتبی در باب راسل نیز نگاشته است
آیر در ۲۹ اکتبر ۱۹۱۰ در خانواده ای متمول در لندن به دنیا آمد مادرش یهودی اهل هلند و پدری یک کالونیست اهل سوئیس بود. در دانشگاه آیتون، تحصیل کرد و سپس در دانشگاه آکسفورد، به تحصیل در دوره عالی پرداخت. در سال ۱۹۳۲ از این دانشگاه فارغ التحصیل شد و تا مدتی در دانشگاه وین و در ارتباط با اعضای حلقه وین به بررسی پوزیتیویسم مشغول شد، که تا آن زمان، نزد انگلیسی زبانان، هنوز معروفیتی نداشت. حاصل این دوره نگارش اثر معروف وی زبان، حقیقت و منطق بود که اثر شگرفی در دنیای انگلیسی زبان بر جا گذاشت.
او در طول زندگی کاری اش همواره به تدریس مشغول بود. در سال ۱۹۳۳ با سمت دانشیاری به آکسفورد برگشت و در سال ۱۹۳۵ عضو کالج کرایست چرچ گردید. در سال ۱۹۴۵ به واسطه جنگ از ادامه مطالعات خود بازماند و ترجیح داد تا به مانند بسیاری از هم نسلان خود در جنگ علیه آلمان نازی شرکت کند. بعد از جنگ به عنوان رئیس کالج وادهام برگزیده شد و به تدریس ادامه داد. در سال بعد کرسی استادی فلسفه و منطق را در دانشگاه لندن احراز نمود و تا سال ۱۹۵۹ در این سمت باقی ماند. پس از مدتی به آکسفورد بازگشت و در کرسی استادی به تدریس منطق پرداخت. او تا سال ۱۹۸۷ چندین بار در ایالات متحده در کالج بارد به تدریس پرداخت. او در میان دوستان خود به فردی آیر مشهور بود. آیر طرفدار سرسخت باشگاه فوتبال تاتنهام بود.
آیر شدیداً تحت تأثیر برتراند راسل و جرج ادوارد مور بود. وی در جوانی کتاب «رساله هایی در شکاکیت» از راسل و «اصول اخلاق» جرج ادوارد مور را از نظر گذرانده بود.
نوشته های آیر بسیار گسترده اند، در میان این آثار کتاب زبان، حقیقت و منطق ( ۱۹۳۶ ) ، به دلیل اهمیت فلسفی اش، در معرفی دیدگاه های حلقه وین به جهان انگلیسی زبان، نقش پر رنگ تری ایفا می کند. او در این کتاب، به تاسی از رویکرد حلقه وین، معیار اثبات پذیری را به عنوان معیار سنجش و ارزیابی گزاره ها مطرح کرد. نتیجه چنین معیاری بی معنا دانستن گزاره های اخلاقی و دعاوی متافیزیکی، و به طور کلی آنچه فراتر از تجربه اظهار می شود، بود. این رویکرد در دوره های بعدی مورد انتقادهای شدیدی قرار گرفت. منتقدان عنوان می کردند که بسیاری از گزاره ها به رغم تجربی نبودن معنادارند. آیر علی رغم آگاهی به مشکلات پوزیتیویسم منطقی به آن اعتقاد داشت، و پرجاذبه ترین جنبه آن را نقش مثبتی می دانست که این رویکرد در پژوهش های فلسفی قرن اخیر بر عهده گرفته است، و همچنین تأکید این نهضت بر لزوم روشن اندیشی و جستجوی مبانی روشن و واضح، و پرهیز از پنهان شدن در پشت بازی های کلامی و تصنعات لفظی.
