الفرد تنیسون

او در کمبریج با آرتور هنری هالم ( ۱۸۱۱–۱۸۳۳ ) که او نیز شاعر بود، ملاقات کرده بود و با او رابطهٔ عاطفی عمیقی پیدا کرد. این دو زمانی بسیار را به مقال های فلسفی و سرودن شعر گذراندند و فرانسه جنوبی، پیرنه، و آلمان را با هم گشتند.
آلفرد امیلی سل وود را که بعدها دلباخته او شد و تنها عشق او محسوب شد، در همین سال ملاقات کرد. این آشنایی توسط آلفرد هالم صورت گرفت. همچنین امیلی، خواهر آلفرد و آرتور نامزدی خود را اعلام کردند. با بررسی منظومهٔ کاخِ هنر که وی آن را چندی پس از خروج از کالجِ ترینیتی سُرود، چنین به نظر می آید که محیطِ فیزیکی و معنوی این کالج بسیار بر او و شخصیتِ شعریِ او اثر گذاشته است. خبر درگذشت هالم در اول اکتبر ۱۸۳۳ به تنیسون رسید. در این زمان تنیسون به همراه مادرش و نه تا از ده تا خواهر و برادرش در مسکنی کوچک در سامرسبای لینکلن شر می زیست. پس از مرگ پدرش در سال ۱۸۳۱، تنیسون مجبور شده بود به خانه بازگردد تا معاش خانواده اش را بر دوش کشد. در این دوران آشنایان بیش ازپیش نگران حال جسمی و روحی او بودند. درآمد خانواده اندک بود و سه تا از برادرانش هم به بیماری های روانی ابتلا داشتند. بااین همه وضع تنیسون اندکی رو به بهبود بود — داشت به وظایف زندگی خانگیش عادت می کرد، مجدداً با دوستانش رابطه ای برقرار کرده بود، و کتابی از اشعارش را در سال ۱۸۳۲ به چاپ رسانده بود — که خبر درگذشت هالم را به او رساندند. امیلیا، خواهر تنیسون که نامزد هالم بود نیز در این اندوه با او شریک بود. سراغ مرگ هالم را در بسیاری از اشعار تنیسون می توان گرفت، از جمله اولیس و به یادبود آ. ه. ه. ، یکی از ناب ترین آثارش که در سال ۱۸۳۳ کار را بر روی آن آغاز کرد و هفده سال بعد به پایان رساند.