آلفرد بکلی ( به انگلیسی :Alfred Beckley ) ( زادهٔ ۲۶ مه ۱۸۰۲ – درگذشتهٔ ۲۶ مه ۱۸۸۸ ) ، مؤسس بکلی، ویرجینیای غربی و افسر نظامی ویرجینیا با درجهٔ سرتیپی در طول جنگ داخلی آمریکا بود. او نام شهر بکلی را به افتخار پدر خود، جان جیمز بکلی گذاشت که نخستین کتابدار کنگرهٔ ایالات متحده آمریکا محسوب می شد.
... [مشاهده متن کامل]
آلفرد بکلی در ۲۶ مه ۱۸۰۲ در واشینگتن دی سی چشم به جهان گشود. او تنها فرزند جان جی. بکلی و ماریا ( یا مری ) پرینس بود. جان بکلی علاوه بر اینکه نخستین کتابدار کنگرهٔ ایالات متحده بود، همچنین شهردار ریچموند، ویرجینیا و کارمند مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا بود. جان بکلی در سال ۱۸۰۷ چشم از جهان فروبست و خانواده او در ابتدا به پیتسبرگ، پنسیلوانیا و سپس در سال ۱۸۱۴ به فرانکفورت، کنتاکی نقل مکان کردند.
در سال های ۱۸۳۴ تا ۱۸۳۵ و پس از اختلافات طولانی حقوقی، بکلی زمینی به مساحت ۵۶٬۶۷۹ جریب فرنگی ( ۲۲٬۹۳۷ هکتار ) متعلق به پدرش در ویرجینیای غربی را دریافت کرد. بکلی در ۲۴ اکتبر سال ۱۸۳۶ به جهت مدیریت املاکی که به ارث برده بود، از کار خود در سمت افسر کمیسیون استعفا کرد. در حدود سال ۱۸۳۲، بکلی با آملیا نویل کریگ، دختر نویل بی. کریگ، سردبیر روزنامه پیتسبورگ، ازدواج کرد. آنها صاحب شش پسر و یک دختر شدند: جان ( زادهٔ ۲۶ مارس ۱۸۳۳ ) ، نویل کریگ ( زادهٔ ۲۷ دسامبر ۱۸۳۴ ) ، هنری مارتین ( زادهٔ ۲۳ نوامبر ۱۸۳۶ ) ، ویلیام گرگوری ( زادهٔ ۲۹ ژوئیه ۱۸۳۹ ) ، آیزاک کریگ ( زادهٔ ۳ مارس ۱۸۴۱ ) ، آلفرد بکلی جونیور ( زادهٔ ۵ مارس ۱۸۴۳ ) و اِما جین ( زادهٔ ۱۲ ژانویه ۱۸۴۵ ) . آملیا هفت هفته پس از به دنیا آمدن اِما چشم از جهان فروبست. ِاما در سال ۱۸۴۸ بر اثر ابتلا به مخملک از دنیا رفت. همسر دوم بکلی، جین بی رپ بود که از وی صاحب سه فرزند شد: استوارت هبر ( زادهٔ ۲۱ اوت ۱۸۵۱ ) ، دانیل وبستر ( زادهٔ ۲۸ اکتبر ۱۸۵۳ ) و ماریا الیزابت ( زادهٔ ۱ ژوئیه ۱۸۵۷ ) . بکلی همچنین واعظ متدیست بود.
بکلی در آکادمی نظامی ایالات متحده در وست پوینت انتخاب و توسط ویلیام هنری هریسون و رئیس جمهور جیمز مونرو برای وست پوینت نامزد شده بود. او در ۲۵ سپتامبر ۱۸۱۹ وارد آکادمی و در ۱ ژوئیه ۱۸۲۳ فارغ التحصیل شده و در بین ۳۵ نفر رتبهٔ نهم را کسب کرد. این کلاس با ۸۶ نفر در سال ۱۸۱۹ آغاز شد. او به مدت ۱۳ سال در ارتش بوده و در تمام این مدت به عنوان افسر توپخانه در پنسیلوانیا، فلوریدا، ویرجینیا و نیویورک خدمت کرد. او سپس در فایت کانتی ( رالی کانتی فعلی ) ، ویرجینیای غربی ساکن شد که در آن زمان بخشی از ویرجینیا بود و آنجا را «صحرای تمام عیار» یافت. بکلی به خدمت نظامی بازگشت و میان سال های ۱۸۴۹ تا ۱۸۶۱ در ارتش ویرجینیا با درجهٔ سرتیپ خدمت کرد. او اگرچه مخالف جدایی ویرجینیا از اتحادیه بود ولی به سبب وفاداری اش به این ایالت حدمت می کرد. با این حال در سال ۱۸۶۱، کمیسیون انفصال ویرجینیا نامزدی وی را توسط فرماندار جان لچر رد کرد تا بکلی بتواند رهبری هنگ ۳۵ داوطلبان ویرجینیا را که توسط لچر در ماه مه همان سال تشکیل شد بر عهده بگیرد، ولی تعداد نیروهای داوطلب کافی نبود، بنابراین هنگ ۳۵ هرگز تشکیل نشد.
... [مشاهده متن کامل]
آلفرد بکلی در ۲۶ مه ۱۸۰۲ در واشینگتن دی سی چشم به جهان گشود. او تنها فرزند جان جی. بکلی و ماریا ( یا مری ) پرینس بود. جان بکلی علاوه بر اینکه نخستین کتابدار کنگرهٔ ایالات متحده بود، همچنین شهردار ریچموند، ویرجینیا و کارمند مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا بود. جان بکلی در سال ۱۸۰۷ چشم از جهان فروبست و خانواده او در ابتدا به پیتسبرگ، پنسیلوانیا و سپس در سال ۱۸۱۴ به فرانکفورت، کنتاکی نقل مکان کردند.
در سال های ۱۸۳۴ تا ۱۸۳۵ و پس از اختلافات طولانی حقوقی، بکلی زمینی به مساحت ۵۶٬۶۷۹ جریب فرنگی ( ۲۲٬۹۳۷ هکتار ) متعلق به پدرش در ویرجینیای غربی را دریافت کرد. بکلی در ۲۴ اکتبر سال ۱۸۳۶ به جهت مدیریت املاکی که به ارث برده بود، از کار خود در سمت افسر کمیسیون استعفا کرد. در حدود سال ۱۸۳۲، بکلی با آملیا نویل کریگ، دختر نویل بی. کریگ، سردبیر روزنامه پیتسبورگ، ازدواج کرد. آنها صاحب شش پسر و یک دختر شدند: جان ( زادهٔ ۲۶ مارس ۱۸۳۳ ) ، نویل کریگ ( زادهٔ ۲۷ دسامبر ۱۸۳۴ ) ، هنری مارتین ( زادهٔ ۲۳ نوامبر ۱۸۳۶ ) ، ویلیام گرگوری ( زادهٔ ۲۹ ژوئیه ۱۸۳۹ ) ، آیزاک کریگ ( زادهٔ ۳ مارس ۱۸۴۱ ) ، آلفرد بکلی جونیور ( زادهٔ ۵ مارس ۱۸۴۳ ) و اِما جین ( زادهٔ ۱۲ ژانویه ۱۸۴۵ ) . آملیا هفت هفته پس از به دنیا آمدن اِما چشم از جهان فروبست. ِاما در سال ۱۸۴۸ بر اثر ابتلا به مخملک از دنیا رفت. همسر دوم بکلی، جین بی رپ بود که از وی صاحب سه فرزند شد: استوارت هبر ( زادهٔ ۲۱ اوت ۱۸۵۱ ) ، دانیل وبستر ( زادهٔ ۲۸ اکتبر ۱۸۵۳ ) و ماریا الیزابت ( زادهٔ ۱ ژوئیه ۱۸۵۷ ) . بکلی همچنین واعظ متدیست بود.
بکلی در آکادمی نظامی ایالات متحده در وست پوینت انتخاب و توسط ویلیام هنری هریسون و رئیس جمهور جیمز مونرو برای وست پوینت نامزد شده بود. او در ۲۵ سپتامبر ۱۸۱۹ وارد آکادمی و در ۱ ژوئیه ۱۸۲۳ فارغ التحصیل شده و در بین ۳۵ نفر رتبهٔ نهم را کسب کرد. این کلاس با ۸۶ نفر در سال ۱۸۱۹ آغاز شد. او به مدت ۱۳ سال در ارتش بوده و در تمام این مدت به عنوان افسر توپخانه در پنسیلوانیا، فلوریدا، ویرجینیا و نیویورک خدمت کرد. او سپس در فایت کانتی ( رالی کانتی فعلی ) ، ویرجینیای غربی ساکن شد که در آن زمان بخشی از ویرجینیا بود و آنجا را «صحرای تمام عیار» یافت. بکلی به خدمت نظامی بازگشت و میان سال های ۱۸۴۹ تا ۱۸۶۱ در ارتش ویرجینیا با درجهٔ سرتیپ خدمت کرد. او اگرچه مخالف جدایی ویرجینیا از اتحادیه بود ولی به سبب وفاداری اش به این ایالت حدمت می کرد. با این حال در سال ۱۸۶۱، کمیسیون انفصال ویرجینیا نامزدی وی را توسط فرماندار جان لچر رد کرد تا بکلی بتواند رهبری هنگ ۳۵ داوطلبان ویرجینیا را که توسط لچر در ماه مه همان سال تشکیل شد بر عهده بگیرد، ولی تعداد نیروهای داوطلب کافی نبود، بنابراین هنگ ۳۵ هرگز تشکیل نشد.
