الفرد اشتیگلیتس

آلفرد اشتیگلیتس. آلفرد اشتیگْلیتْس یا آلفرد استیگْلیتْس ( به انگلیسی: Alfred Stieglitz ) عکاس آمریکایی، پایه گذار جنبش عکاسی جدایی طلب و از مدافعان عکاسی صریح بود و در طول فعالیت حرفه ای خود نقش به سزایی در قبولاندن عکاسی به عنوان یک شاخه از هنر داشت. اشتیگلیتس، همانند اکثر عکاسان هم عصر خود، عکس هایی با مشخصه حکایت گونه می گرفت. یعنی عکس هایی که سرگذشتی را روایت می کردند و اساساً از نقاشی های مردم پسند الهام گرفته شده بودند. آثار او آنقدر طبیعی و واقع نما بود که وقتی در ۱۸۹۶ یکی از عکس هایش در نشریه فتوگرافیک تایمز به چاپ رسید، بسیاری از خوانندگان آن را تصویر یک نقاشی پنداشتند. وی هنرمندی بود که با کوشش های مجدانهٔ خود، به نخستین عکاسان قرن بیستم امکان داد که سبک متداول آن دوران را که شامل تقلید از موضوعات و جلوه های هنر نقاشی بود، کنار بگذارند و به تلقی نوین و خاص تری از عکاسی روی آوردند. اشتیگلیتس در افزودن بر اهمیت امور بصری برای قرن بیستم سهم بسزایی داشت و مشروعیت دعوی عکاسی را مبنی بر این که نوعی قالب هنری به معنی کامل کلمه است، به اثبات رساند.
آلفرد استیگلیتز در ۱۸۶۴ در نیوجرزی از پدر و مادری آلمانی زاده شد. پدر او مردی ثروتمند و نقاشی غیر حرفه ای بود؛ بنابراین استیگلیتز در فضای آزادی طلبانه ای رشد کرد. در ۱۸۸۱ به آلمان رفت تا در آنجا به تحصیل مکانیک بپردازد، اما دو سال بعد به عکاسی علاقه مند شد و به زودی مکانیک را برای همیشه کنار گذاشت. عکاسی سریعاً مبدل به مشغله فکری حقیقی استیگلیتز شد و او را بر آن داشت که نه تنها بر جنبه فنی این رشته، بلکه بر وجه هنری آن نیز تسلط یابد. در ۱۸۸۷، در نمایشگاهی که رئیس هیئت داوران آن عکاس مشهور پیتر هنری امرسون بود، جایزه اول را دریافت کرد. استیگلیتز در سال ۱۹۰۵ نخستین نگارخانه از مجموعه نگارخانه را با نام نگارخانه ۲۹۱ افتتاح کرد. نگارخانه ۲۹۱ میانجی و محل برخورد و مرکزی برای هنر و هنرمندان پیشرو بود. گرچه نگارخانه ۲۹۱ آثار متعددی از هنر اروپا را به نمایش گذاشت، اما استیگلیتز توجه خاصی به هنر آمریکا داشت. استیگلیتز سرانجام در ۱۳ ژوئیه ۱۹۴۶ در شهر نیویورک در گذشت.