الفت شیرازی محمود

اُلفَتِ شیرازی، محمود (قرن ۱۳ق)
متخلّص به ساغر و الفت، شاعر ایرانی. از مردم شیراز و بسیار خوش سیما بود. از ملازمان میرزامحمدحسین آصفی بود؛ اما چون آوازه اش به فتحعلی شاه قاجار رسید، او را به تهران فراخواند و به خود نزدیک کرد؛ چندان که او را «محمود من از ایاز خوش تر» خطاب می کرد. امّا به دلایلی نامعلوم فرمان داد زبانش را بریدند و دو چشمش را کور کردند. پس از آن الفت به شیراز بازگشت و همان جا درگذشت. دیوان قصاید و غزلیات دارد.