الفت اﷲ ابادی

لغت نامه دهخدا

( الفت اﷲ آبادی ) الفت اﷲ آبادی. [ اُ ف َ ت ِ اَل ْ لاه ] ( اِخ ) میرمحمد حنیف ( خفیف ) متوفی به سال 1130 هَ. ق. برادر بزرگ سیدمحمد افضل ثابت اﷲآبادی. سید ثابت در تاریخ وفات الفت این مصراع را: «حیف الفت در جهان باقی نماند» سروده است. این رباعی از الفت است :
فریادرسا! دمی که محشر باشد
هرچند که نامه ام سیه تر باشد
مفرست بدوزخم که نتوانم دید
جایی که درو عدو حیدر باشد.
( از صبح گلشن ص 33 ).
ورجوع به الذریعه ج 9 قسمت اول ، و فرهنگ سخنوران تألیف خیامپور شود.

پیشنهاد کاربران