اُلفَت اصْفهانی، محمّدباقر (اصفهان ۱۲۶۰ـ ۱۳۴۳ش)
شاعر، ادیب، مترجم و روزنامه نگار ایرانی. پس از فراگرفتن علوم ادبی و عربی در زادگاهش، در ۱۲۷۸ش به نجف رفت و به تحصیل علوم جدید از ریاضی، فلسفه، تاریخ و زبان فرانسه پرداخت و همان جا به مشروطه خواهان پیوست. پس از چندی به اصفهان بازگشت و به انتشار مجله ای با نام آفتاب پرداخت. این مجله، که هشت شمارۀ آن در یک سال منتشر شد، در بیداری مردم اصفهان تأثیر فراوان داشت. در ۱۲۹۸ش از راه قفقاز و سمرقند به مشهد رفت و با عارف مشهور حاج سید صالح بهبهانی آشنایی یافت و شیفتۀ حرف های تازۀ او شد و با او به روسیه، اتریش، عثمانی، مکه و بمبئی سفر کرد. در ۱۳۰۴ش عضو مجلس مؤسسان و در ۱۳۰۸ش نمایندۀ مردم اصفهان در مجلس شورای ملی شد. در انواع شعر، به ویژه غزل مهارت داشت. کتابخانۀ بزرگ او به دانشکدۀ ادبیات اصفهان اهدا شده است. از آثارش: ابواب الرّوضات (اصفهان، ۱۳۵۲) که فهرست روضات الجنّات است؛ داستان هفت برادر؛ دانشنامه (تهران، بی تا)؛ نسب نامۀ الفت؛ دیوان اشعار (تهران، ۱۳۷۹)؛ مجمع الاجازات در دو جلد.
شاعر، ادیب، مترجم و روزنامه نگار ایرانی. پس از فراگرفتن علوم ادبی و عربی در زادگاهش، در ۱۲۷۸ش به نجف رفت و به تحصیل علوم جدید از ریاضی، فلسفه، تاریخ و زبان فرانسه پرداخت و همان جا به مشروطه خواهان پیوست. پس از چندی به اصفهان بازگشت و به انتشار مجله ای با نام آفتاب پرداخت. این مجله، که هشت شمارۀ آن در یک سال منتشر شد، در بیداری مردم اصفهان تأثیر فراوان داشت. در ۱۲۹۸ش از راه قفقاز و سمرقند به مشهد رفت و با عارف مشهور حاج سید صالح بهبهانی آشنایی یافت و شیفتۀ حرف های تازۀ او شد و با او به روسیه، اتریش، عثمانی، مکه و بمبئی سفر کرد. در ۱۳۰۴ش عضو مجلس مؤسسان و در ۱۳۰۸ش نمایندۀ مردم اصفهان در مجلس شورای ملی شد. در انواع شعر، به ویژه غزل مهارت داشت. کتابخانۀ بزرگ او به دانشکدۀ ادبیات اصفهان اهدا شده است. از آثارش: ابواب الرّوضات (اصفهان، ۱۳۵۲) که فهرست روضات الجنّات است؛ داستان هفت برادر؛ دانشنامه (تهران، بی تا)؛ نسب نامۀ الفت؛ دیوان اشعار (تهران، ۱۳۷۹)؛ مجمع الاجازات در دو جلد.