الفبای سغدی

خط سُغدی توسط سغدی ها که قومی ایرانی بودند در سغد استفاده می شد. [ ۱] الفبای سغدی بر گرفته از خط سریانی و از تبار خط آرامی می باشد. این خط همانند نوشته های کهن بر روی پاپیروس است. شمار بسیاری از متنهای بودایی، مانوی، نسطوری و زرتشتی و نیز نوشته های غیر دینی چون نقش بر روی سکه ها، سنگ نبشته ها و سندهای قانونی بدین خط نوشته شده اند. خط سغدی افقی و از چپ به راست نوشته می شد، ولی شاید با تأثیر خط چینی بوده که این خط را به ریخت عمودی نیز نوشته اند، با این تفاوت که در چینی نخستین سطر در سوی راست صفحه نوشته می شد و در سغدی نخستین سطر را در سوی چپ صفحه می نوشتند. خط مغولی کنونی نیز هنوز همین شیوه نگارش عمودی سغدی را به کار می برد.
هر چند سغدی در ابتدا توسط اقوامی ایرانی مورد استفاده قرار می گرفت. این خط توسط اقوام ترک اقتباس گردیده و مورد استفاده قرار گرفته است و اولین متون ترکی با استفاده از الفبای سغدی نوشته شده است. الفبای اویغوری باستانی و منچوری نیز از سغدی اقتباس شده است.
https://en. wikipedia. org/wiki/Sogdian_alphabet