الفبای ارامی

الفبای آرامی. الفبای آرامی، الفباییست که توسط آرامی ها و با اقتباس از الفبای فنیقی استفاده می شد. [ ۱] الفبای آرامی را می توان گفت اولین سامانهٔ نوشتاری ای در دنیای باستان بود که می توانستند آن را با قلم و به صورت روان بر روی کاغذ یا پوست حیوان بنویسند. الفبای آرامی از لحاظ تاریخی دارای اهمیت است، زیرا تقریباً همه سیستم های نوشتاری مدرن در خاورمیانه از این الفبا اقتباس گرفته اند، و همچنین بسیاری از سیستم های نوشتاری آلتائیک آسیای مرکزی و شرقی نیز الگو گرفته از این الفبا هستند. [ ۲]
الفبای آرامی احتمالاً نمونه اولیه خط براهمی هند، نیای تمام خطوط هندی بوده است. اشکال بسیاری از حروف براهمی تأثیر واضح سامی را نشان می دهد. این انتقال احتمالاً در قرن هفتم قبل از میلاد انجام شده است. تطبیق خط آرامی با زبان هند و آریایی در هند به هیچ وجه ساده و سرراست نبوده است. علاوه بر این، خط براهمی در اصل از راست به چپ نوشته شده است. [ ۱] خط آرامی برای نگارش زبان های یونانی، هندی، انشانی، خوزی، قبطی، آرامی، عبری، سریانی و مندایی نیز به کار می رفته است. همچنین در آینده برای نگارش پهلوی[ نیازمند ابهام زدایی] از آن بهره گرفته شد. بعدها الفبای نبطی و عبری از آن مشتق شد. در بین الفبای مدرن امروزی زبان عبری نزدیک ترین ارتباط را با این خط دارد.