الفانت

الفانت ( به آلمانی: Elefant ) ( فیل ) یک زره پوش ضدتانک سنگین آلمانی بود که توسط نیروی زمینی این کشوردر طول جنگ جهانی دوم به کار برده شد.
نود و یک دستگاه از این زره پوش در سال ۱۹۴۳ تحت عنوان فردینانت با استفاده از بدنه های ساخته شده جهت پروژه لغو شده تانک تیگر ۱، تولید گردید.
بین ماه های ژانویه تا آوریل سال ۱۹۴۴ در زره پوش فردینانت اصلاحات و به روز رسانی هایی صورت گرفت و در ماه مه همان سال به الفانت تغییر نام داد. عنوان رسمی این زره پوش پانتسرییگر تیگر ( په ) ( به آلمانی: Panzerjäger Tiger ( P ) ) بود.
شرکت پورشه حدود ۱۰۰ شاسی جهت طرح ناموفق خود برای تانک تیگر در کارخانه نیبلونگنورکه در سن فالنتین اتریش تولید کرده بود. هر دو طرح موفقیت آمیز هنشل و طرح شکست خورده پورشه از برجک طراحی شده شرکت کروپ استفاده می کردند. در طرح هنشل برجک در مرکز بدنه قرار گرفته بود؛ در حالی که در طراحی پورشه برجک بسیار نزدیکتر به قسمت جلوی بدنه قرار داده شده بود. از آنجایی که طرح هنشل در این رقابت برای تولید انتخاب شد، دیگر نیازی به شاسی پورشه نبود؛ بنابراین تصمیم گرفته شد که از شاسی های پورشه به همراه توپ ضد تانک ۸۸ م م جدید کروپ ( PaK 43 ) به عنوان پایه یک زره پوش سنگین جدید تحت عنوان فردینانت استفاده شود. [ ۱] [ ۲] [ ۳] این توپ ضد تانک دوربرد با دقت بالا، برای نابود کردن تانک های دشمن پیش از رسیدن به محدوده آتش مؤثر، طراحی شده بود.
فردینانت قرار بود در نقش پشتیبانی توپ های سبک خودکششی ضد تانک قدیمی تر مانند ماردر ۲ و ۳ در عملیات های تهاجمی به کار برده شود. توپ مشابهی در زره پوش سبک ضد تانک نسهورن که به شکل همزمان تولید گردید، نیز استفاده شد.
در انتقال قدرت بنزینی - الکتریکی کار جابجایی موتورها بسیار آسانتر از آنچه در انتقال مکانیکی انجام می شود، امکان پذیر است. در این حالت برخلاف حالت مکانیکی که برای جا به جایی موتورها، جهت انتقال راحت تر قدرت از جعبه دنده، بایستی طراحی میل کاردان مجدداً صورت گیرد، موتورها را می توان در هر مکانی سوار کرد و تنها طول کابل های برق را باید تغییر داد؛ بنابراین بدون برجکِ جلوی پیش نمونه پورشه برای تانک تیگر، موتورهای دوقلو به قسمت پیشین منتقل شدند. فضایی نیز جلوتر از آن تنها برای راننده و دستیار او جدای از دیگر خدمه فراهم آمد. یک اتاقک پنج وجهی با زره سنگین با دو وجه زاویه دار قسمت بالایی و سقف زرهی مسطح نیز به عنوان جایگاه خدمه در نیمه عقبی خالی بدنه قرار داده شده بود که یک توپ ۸٫۸ سانتی متری Pak 43 در بخش جلویی آن تعبیه گردیده بود. بدین ترتیب، مدل های اولیه تبدیل شده فردینانت جز اولین نمونه های عملیاتی از آنچه به عنوان زره پوش ضد تانک جگپنزر ( Jagdpanzer ) که دارای اتاقک کاملاً محصور بودند و این اتاقک زرهی از همان ابتدا به عنوان بخش مستقلی از بدنه طراحی شده بود، شناخته می شدند، بودند. فردینانت به نوعی ایده انقال از توپ های خودکششی ضد تانک سه وجهی با زره سبک و سطح مقطع بزرگ موسوم به پنزرجگر به نمونه های با سنگین زره با موتور پسین و سطح مقطع کمتر موسوم به جگپنزر به حساب می آمد. با توجه به جدا افتادن راننده و دستیار او از سایر خدمه، این افراد تنها از طریق پیغام های رادیویی با یکدیگر در ارتباط بودند.