الفاسی علال

دانشنامه آزاد فارسی

الفاسی، علّال (۱۹۱۰ـ۱۹۷۴)
متفکر، رهبر سیاسی و مؤسس حزب استقلال در مغرب. در ۱۹۳۲ گواهی معادل لیسانس را گرفت و به تدریس در مدرسه قرویین مشغول شد. زودهنگام فعالیت های سیاسی خود را آغاز و در راه اصلاح اداری و آموزشی و دینی مبارزه کرد. در ۱۹۳۰، در تظاهرات علیه ظهیر بربری دستگیر و تبعید شد و پس از بازگشت از تبعید نام او به عنوان یکی از شخصیت های مشهور بزرگ جنبش ملی مغرب، بر سر زبان ها افتاد. در ۱۹۳۳، از تعقیب دولت، به اروپا گریخت و به صف مبارزان عرب ساکن اروپا، مانند شَکیب اَرْسلان، پیوست. در ۱۹۳۴، به مغرب بازگشت و پیشنهاد دولت دست نشانده فرانسه را برای پذیرش وزارت عدلیه (دادگستری) رد کرد. در ۱۹۳۶، به سبب شدت گیری جنبش ملی دستگیر و تحت فشار تظاهرات مردمی آزاد شد. یک سال بعد دستگیر و به مدت نُه سال به گابن تبعید شد. ۱۹۴۶، پس از بازگشت به وطن حزب استقلال را تشکیل داد و به مبارزه با استعمار فرانسه پرداخت و ارتش آزادی بخش و مقاومت مسلحانه داخلی را سامان داد. در ۱۹۶۰ محمد پنجم وی را به عنوان رئیس مجلس مؤسسان برگزید. الفارسی عضو مجمع ملی دمشق و مجمع اللغه قاهره بود. عناوین برخی از کتاب هایش عبارت اند از خودانتقادی، دفاع از شریعت روش استقلال خواهی، آوردگاه امروز و فردا، مقاصد شریعت اسلام و مکارم آن.

پیشنهاد کاربران

بپرس