الغو

لغت نامه دهخدا

( آلغو ) آلغو. ( اِخ ) نام محلی کنار راه تبریز و مراغه میان شورکول و روشت در 113500گزی تبریز.
الغو. [ ] ( اِخ ) ششمین از امرای الوس جغتای در ماوراءالنهر. وی به سال 659 هَ. ق. / 1261 م. بحکومت رسید. ( از طبقات سلاطین اسلام ص 215 ). در تاریخ گزیده چ لندن ص 577 بصورت الغورخان بن بایدوبن جغتای خان آمده و در حبیب السیر ( چ خیام ج 3 ص 63 ) «الغوخان » ضبط شده است. رجوع به اولوس جغتای و حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 63 و 71 و 81 و 82 و 87 و تاریخ غازانی ص 112 و 123 و تاریخ مغول ص 280 شود.

فرهنگ فارسی

( آلغو ) نام محلی کنار راه تبریز مراغه

دانشنامه عمومی

الغو ( انگلیسی: Alghu; ۱ ژانویهٔ ۱۲۵۰ – ۱۲۶۵ ) یک خان خانات جغتای ( ۱۲۶۰–۱۲۶۵/۶ ) بود. او پسر بایدارخان و نوه جغتای خان بود. دین او اسلام بود.
پسر دوم او چوبی ( مغول ) بود.
عکس الغو
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس