العیاذ با. [اَ ذُ بِل ْ لاه ] ( ع جمله اسمیه ) پناه بر خدا. نعوذ باﷲ. پناه میبرم بخدا : و العیاذ باﷲ مدت شش سال و نیم تا روزگار یزدجردبن شهریار آخر ملوک فرس برین جمله یاد کرده آمد. ( فارسنامه ابن البلخی ص 108 ). رجوع به عیاذ شود.
