الصلا

لغت نامه دهخدا

الصلا. [ اَص ْ ص َ ] ( ع صوت ) مرکب از ال ( حرف تعریف ) و صلا بمعنی آواز دادن برای خورانیدن طعام یا چیزی دادن به کسی. دعوت برای خوان. ندا کردن برای طعام. رجوع به صَلا شود :
درع حکمت پوشم و بی ترس گویم القتال
خوان فکرت سازم و بی بخل گویم الصلا.
خاقانی.
الصلا ای جمله اسرائیلیان
شاه میخواند شما را زآن مکان.
مولوی.
الصلا ای لطف بینان افرحوا
البلا ای قهربینان اترحوا.
مولوی.
الصلا ساده دلان پیچ پیچ
تا خورید از خوان جودم هیچ هیچ.
مولوی.
الصلا! گفتیم ای اهل رشاد
کاین زمان رضوان در جنت گشاد.
مولوی.

فرهنگ فارسی

صلا، کلمهای که درمقام دعوت وخواندن جمعی ازمردم تلفظ میکنند، دعوت عدهای ازمردم برای طعام خوردن یاانجام دادن کاری
( مصدر ) آواز دادن برای اطعام ندا کردن برای طعام : (( اصلاای بینان افرحوا البلاای قهر بینان اترحوا. ) ) ( مثنوی ) یاالصلا گفتن . گفتن کلمه (( الصلا ) ) برای خواندن مردم بطعام : (( الصلا گفتیم ای اهل رشاد . کاین زمان رضوان در جنت گشاد . ) ) ( مثنوی )
مرکب از ال و صلا بمعنی آواز دادن برای خورانیدن طعام یا چیزی دادن بکسی .

فرهنگ عمید

کلمه ای که در مقام دعوت عده ای از مردم برای طعام خوردن یا انجام دادن کاری گفته می شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس