الصحیحان فی المیزان

[ویکی نور] ‏الصحیحان فی المیزان،‏ نوشته سید علی حسینی میلانی، به بررسی و تحقیق پیرامون دو کتاب صحیح مسلم و صحیح بخاری و برخی روایات آن ها می پردازد، تا روشن کند که تمام آنچه در این دو کتاب روایت شده، صحیح نیستند. این پژوهش در دو بخش تنظیم شده است:
این کتاب به زبان عربی، در زمان معاصر و در یک جلد به نگارش درآمده است.
کتاب دارای مقدمه ای از مرکز حقایق اسلامی و مقدمه ای از مؤلف است و مطالب آن در ضمن دو بخش مطرح شده است.
نویسنده در بخش اول به بررسی و نقد صحیح البخاری در دو فصل پرداخته؛ در فصل اول به واکاوی شخصیت بخاری در نقل حدیث می پردازد. ابتدا یادآور می شود که ابوزرعه رازی و ابوحاتم رازی از استناد به روایات بخاری، دست شسته و دیگران را از نقل روایات و اقتباس از بخاری منع می کردند، سپس شواهدی از کلمات ایشان بر این مدعا می آورد و به شرح زندگی نامه و جایگاه علمی و اجماعی این دو شخصیت می پردازد.
از دیگر پیشوایان بزرگ اهل سنّت که از بخاری انتقاد کرده، محمّد بن یحیی ذهلی است که اعتبار و آبروی بخاری را زیر سؤال برد، او را به بدعت گذاری دینی متّهم نمود و دیگران را از حضور در مجلس وی و نگارش روایاتش، نهی کرد. ذهلی از اساتید بخاری، ابوداوود، ترمذی، ابن ماجه، نسائی و دیگر بزرگان حدیث بوده و ابن ابی داوود، او را «امیرالمؤمنین در علم حدیث» لقب داده است.
نگارنده در ادامه به ذکر شواهدی بر انحراف بخاری از اهل بیت می پردازد. بزرگان ائمه اهل سنّت همانند ابوزرعه، ابوحاتم، ذهلی و اساتید دیگر بخاری، به او اهانت کرده و او را گمراه نامیده اند. رفتار اینان با بخاری، کیفر دنیوی انحراف او از امیر مؤمنان علی(ع) و اهل بیت طاهرین(ع) و تحقیر و کتمان فضایل و مناقب آن بزرگواران است. از تعصب های شگفت آور بخاری خدشه واردکردن به حدیث متواتر غدیر است؛ حدیثی که بیش از یک صد صحابی آن را نقل کرده اند؛ حدیثی که به چند برابر از حد تواتر رسیده است. بزرگان مورد اعتماد حدیث شناس اهل سنّت نیز به متواتر بودن این حدیث تصریح کرده اند. در این باره حافظ ابن جزری که از شخصیت ها ی برجسته اهل سنت است، انکارکننده حدیث غدیر را به داشتن جهل و تعصّب ورزی نسبت داده است.