السنن الکبری

[ویکی نور] السنن الکبری، اثر احمد بن علی نسائی (215ق-303ق)، کتابی حدیثی به زبان عربی است که توسط حسن سید کسروی و عبدالغفار سلیمان بنداری، مورد تحقیق قرار گرفته و منتشر شده است.
با توجه به اینکه «المجتبی من السنن»، خلاصه ای است از «السنن الکبری» و کتاب شناسی آن به صورت کامل انجام شده است، لذا در این مقاله به برخی از ویژگی های «السنن الکبری» و اختلاف آن با «المجتبی» ارائه می شود.
نسایی در روزگاری می زیست که پس از جامع نویسی، گروهی از محدثان به سنن نویسی (نگارش احادیث فقهی) روی آورده بودند؛ چنان که پیش از او ابوداود کتاب سنن خود را نگاشت. او نخست کتاب «السنن الکبری» را با ایده گردآوری روایات نبوی و در زمینه احکام، آداب و سنن تدوین نمود؛ این کتاب دارای دوازده هزار روایت است، آنگاه آنان را به امیر رمله عرضه داشت. امیر رمله از او پرسید «آیا همه روایات سنن صحیح است؟ نسایی پاسخ داد: در این کتاب احادیث صحیح، حسن و روایاتی نزدیک به آنها را گرد آورده ام» و از نسایی خواست تا تنها احادیث صحیح آن را جدا ساخته و در کتابی گرد آورد. بدین ترتیب کتاب سنن که نام اصلی آن «السنن المجتبی» است و جزو صحاح سته بشمار می رود، شکل گرفت. به «السنن المجتبی»، سنن صغیر نیز می گویند. کتاب «السنن الکبری» از طریق ابن حیوة بن احمر و ابن قاسم و سنن صغیر از طریق ابن سنی نقل شده است ....
تفاوت های ذیل را میان سنن کبری و سنن صغیر برشمرده اند:
1. 21 کتاب (فصل) از سنن کبری در سنن مجتبی نیامده است؛
2. در سنن کبری، طرق و متابعات احادیث انعکاس یافته است؛