الزام اوری اقرار

[ویکی فقه] الزام آوری اقرار. اقرار خود برای مقر الزام آور است و نیازی به حکم دادگاه ندارد. نظیر الزاماتی که به موجب عقود حاصل می گردد.
و تا وقتی که کذب اقرار نزد حاکم ثابت نشده باشد خود به خود مؤثر است بدون اینکه احتیاج به حکم دادرس دادگاه داشته باشد. از مواد ۱۲۷۵ و ۱۲۷۶ قانون مدنی ایران نیز همین امر مستفاد است.