[ویکی نور] الرسائل العشره (امام خمینی). الرسائل العشرة، تالیف آیة الله العظمی حضرت امام روح الله موسوی خمینی (ره)است.
در روزهای تعطیل و روزهای نزدیک به آن، برای این که طلبه ها در اوقات فراغت به درس و تحصیل مشغول باشند و از مطالب عملی بهرمند گردند، اساتید حوزه در این ایام مباحث مختصری را تدریس می کنند، استاد گرانقدر حوزه امام راحل نیز همین شیوه را دنبال کردند و در طی دروس فقه و اصول، مباحث سودمند و مشکلی را تدریس فرمودند که برخی از آنها را در رساله های مختصر و ارزشمندی نوشته اند.
مباحث اصولی ای که در این اثر به آن پرداخته شده است، عبارتند از:
این مبحث را پس از تدریس آن در سال 1373ق آنگاه که روزهای کمی از ایام تحصیل مانده نوشته است. این مبحث بعد از بحث تقیه در وضو و مسح بر خفین آمده است. ظاهرا مؤلف هنگامی که کتاب المکاسب المحرمه را نگاشت بر این رساله تعلیقه زد و در چاپ اول کتاب، حاشیه و متن با یکدیگر مخلوط شد.
این رساله را مؤلف هنگام تدریس آن در سال 1375ق در هفت فرع و با همان ترتیب سید یزدی(قدس سره) در عروه الوثقی نگاشته است. چنانچه در تقریرات شاگردان ایشان آمده، این فروع را یک ماه قبل از انتهای دوران تحصیل ایراد فرموده بود. آنگاه که مباحث الفاظ در اصول فقه را به اتمام رسانید و تدریس بخش دوم اصول را به سال بعد موکول نمود. این رساله دارای مباحث ارزشمندی است که تا کنون به چاپ نرسیده است، و ظاهرا وقت به یاری حضرت امام(قدس سره) نیامد تا آن را بازبینی کند و همچنان به صورت چک نویس و ناقص باقی مانده است.
در روزهای تعطیل و روزهای نزدیک به آن، برای این که طلبه ها در اوقات فراغت به درس و تحصیل مشغول باشند و از مطالب عملی بهرمند گردند، اساتید حوزه در این ایام مباحث مختصری را تدریس می کنند، استاد گرانقدر حوزه امام راحل نیز همین شیوه را دنبال کردند و در طی دروس فقه و اصول، مباحث سودمند و مشکلی را تدریس فرمودند که برخی از آنها را در رساله های مختصر و ارزشمندی نوشته اند.
مباحث اصولی ای که در این اثر به آن پرداخته شده است، عبارتند از:
این مبحث را پس از تدریس آن در سال 1373ق آنگاه که روزهای کمی از ایام تحصیل مانده نوشته است. این مبحث بعد از بحث تقیه در وضو و مسح بر خفین آمده است. ظاهرا مؤلف هنگامی که کتاب المکاسب المحرمه را نگاشت بر این رساله تعلیقه زد و در چاپ اول کتاب، حاشیه و متن با یکدیگر مخلوط شد.
این رساله را مؤلف هنگام تدریس آن در سال 1375ق در هفت فرع و با همان ترتیب سید یزدی(قدس سره) در عروه الوثقی نگاشته است. چنانچه در تقریرات شاگردان ایشان آمده، این فروع را یک ماه قبل از انتهای دوران تحصیل ایراد فرموده بود. آنگاه که مباحث الفاظ در اصول فقه را به اتمام رسانید و تدریس بخش دوم اصول را به سال بعد موکول نمود. این رساله دارای مباحث ارزشمندی است که تا کنون به چاپ نرسیده است، و ظاهرا وقت به یاری حضرت امام(قدس سره) نیامد تا آن را بازبینی کند و همچنان به صورت چک نویس و ناقص باقی مانده است.
wikinoor: الرسائل_العشرة_(امام_خمینی)