الدوایی

صنعت یا فرهنگ اُلْدُوایی، صنعت ساختن ابزارهای سنگی مبتنی بر تراشه و ابزارهای ساطوری است. تراشه ها و ساطورها از کوفتن چکشی سخت بر قلوه سنگی کوچک حاصل می آید. [ ۱] صنعت الدوایی کهن ترین صنعت شناختهٔ ساختن ابزار سنگی است. آغاز آن حدود ۲٫۶ میلیون سال پیش در شرق آفریقا بود و به یک معنا تا ۲۰٬۰۰۰ سال پیش در بخش هایی از دو قارهٔ آفریقا و آسیا برجای می بود. [ ۲] ولی به معنای دقیق کلمه دورهٔ الدوایی با آغاز دورهٔ آشولی یعنی ۱٫۶ میلیون سال پیش پایان یافت و تنها منحصر به آفریقا بود. [ ۳] لذا صحیح تر آن است که گونه های متأخر ابزارهای الدوایی وَش به انبودهٔ[ ۴] ابزارهای ساطوری بازخوانده شود. [ ۱] این ابزارها، در فن تولید، مشابه ابزارهای الدوایی است. واژهٔ الدوایی برگرفته از تنگ الدوای در شمال تانزانیا ست.
ظهور صنعت الدوایی هم زمان با پدیدار شدن سردهٔ انسان بود. پس جای شگفتی نیست که به سنت، انسان را سازندهٔ ابزارهای سنگی الدوایی دانسته اند؛ ولی امروزه، با توجه به قرائن، فناوری الدوایی خاص انسان دانسته نمی شود و گمان می رود که پرامردم نیز ابزار الدوایی می ساخته اند. [ ۵]