آلدو برایبانتی. آلدو برایبانتی ( به ایتالیایی: Aldo Braibanti ) ؛ ( ۱۷ سپتامبر ۱۹۲۲ – ۶ آوریل ۲۰۱۴ ) شاعر، مقاله نویس، فیلم نامه نویس، نمایشنامه نویس، کارگردان و هنرمند تجسمی ایتالیایی بود. او به عنوان یک پارتیزان در مقاومت جنگید و پس از جنگ به فعالیت های فکری خود بازگشت و خود را وقف هنرهای تجسمی، سینما، تئاتر و ادبیات کرد و همچنین به مورچه شناسی و بوم شناسی پرداخت. [ ۱] [ ۲]
آلدو برایبانتی دوران کودکی خود را در فیورنتزولا دی آردا در نزدیکی پیاچنتسا در ایتالیا گذراند. پدرش یک پزشک محلی بود و اغلب او را در ویزیت خانگی در استان پیاچنتسا همراهی می کرد. به زودی آلدو مرکزیت جهان طبیعی را کشف کرد و علاقه شدیدی به محیط زیست و حفاظت از محیط زیست پیدا کرد. او شیفته زندگی حیوانات و به ویژه رفتار حشرات اجتماعی بود: مورچه ها، زنبورها و موریانه ها. او در حالی که تحت فاشیسم بزرگ می شد، از «یک شرکت خانوادگی روشنفکر در مخالفت با هرگونه تحمیل اقتدارگرا و روحانی» برخوردار بود. بین هفت تا هشت سالگی شروع به نوشتن اولین متون شعری خود کرد. [ ۳] علاقه اولیه او در دوران مدرسه به شاعرانی از جمله دانته آلیگیری، فرانچسکو پترارک، جوسوئه کاردوچی، جووانی پاسکولی و گابریله دانونزیو و علاقه بیشتری به جاکومو لئوپاردی و اوگو فسکولو داشت. در این زمان فعالیت شعری خود را آغاز کرد و بلافاصله قافیه و سنت های سبکی را کنار گذاشت و به شعر آزاد روآورد. به زودی او در اولین تجربه تئاتری خود، آمنیس، اولین دیالوگ های فلسفی خود، شب زنده داری کوه، و اولین سرودهایش برای طبیعت شرکت کرد.
از سال ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۰، برایبانتی در دبیرستان کلاسیک رومانیوسی در پارما شرکت کرد. او به دلیل ممتاز بودن در دبیرستان از پرداخت مالیات مدرسه معاف شد. در ۲۷ نوامبر ۱۹۳۹، او مانیفستی نوشت و مخفیانه توزیع کرد که در آن از همراهان دبیرستان خود خواسته بود تا علیه دیکتاتوری فاشیستی متحد و سازماندهی شوند. پس از دبیرستان به فلورانس نقل مکان کرد و در آنجا برای تحصیل در رشته فلسفه وارد دانشگاه شد. او شروع به تولید کلاژ کرد. علاقه و مطالعه او در مورد زندگی مورچه ها به تدریج به یک تحقیقات علمی دقیق تبدیل شد.
در سال ۱۹۴۶، برایبانتی در میان سازمان دهندگان جشنواره جهانی جوانان، که سال بعد در پراگ برگزار شد، بود و رئیس جوانان کمونیست توسکانی شد. در سال ۱۹۴۷، با استعفا از سمت خود با شعری که در مجله ایل پونته منتشر شد، سیاست را رها کرد که با عبارت «خداحافظی نیست بلکه وداع است» شروع شد. او دعوت برای بازگشت به حزب کمونیست ایتالیا را رد کرد و گفت: من یک سیاستمدار نیستم. در دوره پس از جنگ، برایبانتی مدرک خود را در فلسفه نظری با پایان نامه ای در مورد مفهوم گروتسک «به عنوان یک بحران ایده آل، و بنابراین به عنوان یک حد وسط بین تراژیک و کمیک درک می شود» دریافت کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآلدو برایبانتی دوران کودکی خود را در فیورنتزولا دی آردا در نزدیکی پیاچنتسا در ایتالیا گذراند. پدرش یک پزشک محلی بود و اغلب او را در ویزیت خانگی در استان پیاچنتسا همراهی می کرد. به زودی آلدو مرکزیت جهان طبیعی را کشف کرد و علاقه شدیدی به محیط زیست و حفاظت از محیط زیست پیدا کرد. او شیفته زندگی حیوانات و به ویژه رفتار حشرات اجتماعی بود: مورچه ها، زنبورها و موریانه ها. او در حالی که تحت فاشیسم بزرگ می شد، از «یک شرکت خانوادگی روشنفکر در مخالفت با هرگونه تحمیل اقتدارگرا و روحانی» برخوردار بود. بین هفت تا هشت سالگی شروع به نوشتن اولین متون شعری خود کرد. [ ۳] علاقه اولیه او در دوران مدرسه به شاعرانی از جمله دانته آلیگیری، فرانچسکو پترارک، جوسوئه کاردوچی، جووانی پاسکولی و گابریله دانونزیو و علاقه بیشتری به جاکومو لئوپاردی و اوگو فسکولو داشت. در این زمان فعالیت شعری خود را آغاز کرد و بلافاصله قافیه و سنت های سبکی را کنار گذاشت و به شعر آزاد روآورد. به زودی او در اولین تجربه تئاتری خود، آمنیس، اولین دیالوگ های فلسفی خود، شب زنده داری کوه، و اولین سرودهایش برای طبیعت شرکت کرد.
از سال ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۰، برایبانتی در دبیرستان کلاسیک رومانیوسی در پارما شرکت کرد. او به دلیل ممتاز بودن در دبیرستان از پرداخت مالیات مدرسه معاف شد. در ۲۷ نوامبر ۱۹۳۹، او مانیفستی نوشت و مخفیانه توزیع کرد که در آن از همراهان دبیرستان خود خواسته بود تا علیه دیکتاتوری فاشیستی متحد و سازماندهی شوند. پس از دبیرستان به فلورانس نقل مکان کرد و در آنجا برای تحصیل در رشته فلسفه وارد دانشگاه شد. او شروع به تولید کلاژ کرد. علاقه و مطالعه او در مورد زندگی مورچه ها به تدریج به یک تحقیقات علمی دقیق تبدیل شد.
در سال ۱۹۴۶، برایبانتی در میان سازمان دهندگان جشنواره جهانی جوانان، که سال بعد در پراگ برگزار شد، بود و رئیس جوانان کمونیست توسکانی شد. در سال ۱۹۴۷، با استعفا از سمت خود با شعری که در مجله ایل پونته منتشر شد، سیاست را رها کرد که با عبارت «خداحافظی نیست بلکه وداع است» شروع شد. او دعوت برای بازگشت به حزب کمونیست ایتالیا را رد کرد و گفت: من یک سیاستمدار نیستم. در دوره پس از جنگ، برایبانتی مدرک خود را در فلسفه نظری با پایان نامه ای در مورد مفهوم گروتسک «به عنوان یک بحران ایده آل، و بنابراین به عنوان یک حد وسط بین تراژیک و کمیک درک می شود» دریافت کرد.
wiki: آلدو برایبانتی