الدالخصام

لغت نامه دهخدا

الدالخصام. [ اَ ل َدْ دُل ْ خ ِ ] ( ع اِ مرکب ) مأخوذ از قرآن کریم آیه «هو الدالخصام » ( قرآن 204/2 )؛ بمعنی مرد سخت خصومت و ستیزه کار. رجوع به اَلَدّ شود :
با دشمنان خویش الدالخصام باش
مندیش هیچ از آنکه الدالخصام تست.
سوزنی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) جنگجوترین دشمنان ( ماخوذ از آیه ۲٠٠ سوره ۲ : بقره ): و من الناس من یعجبک قوله فی الحیوه - الدنیا و یشهد الله علی ما فی قلبه و هو الد لخصام ( از مردمان کسی است که گفتارش ترا خوش آید در زندگانی دنیا و گواه میاورد خدا را بر آنچه در دل اوست و او سخت دشمنی است ) : با دشمنان خویش الد الخصام باش مندیش هیچ از آنکه هیچ از آنکه الدالخصام تست . ( سوزنی )
ماخوذ از قر آن کریم آیه هو الد الخصام بمعنی مرد سخت خصومت و ستیزه کار .

فرهنگ عمید

جنگجوترین دشمنان. &delta، برگرفته از قرآن کریم: «... وَ هُوَ اَلَدُّالخِصامِ» (بقره: ۲۰۴ ).

پیشنهاد کاربران

بپرس