[ویکی نور] الحوفی و منهجه فی تفسیر القرآن. الحوفی و منهجه فی تفسیر القرآن نوشته محمد محمد یوسف، کتابی است به زبان عربی و با موضوع علوم قرآنی. نویسنده در این اثر به معرفی یکی از نحویان و عالمان مصری قرن پنجم به نام علی بن ابراهیم حوفی (متوفی 430ق) و شیوه تفسیری او پرداخته است.
کتاب با مقدمه چاپ اول و سپس مقدمه نویسنده آغاز شده و متن کتاب در سه فصل آمده است. نویسنده، در نگارش کتاب از 107 منبع عربی بهره برده و منابع کتاب را ضمن سه دسته ذکر کرده؛ منابع خطی مانند تلخیص أخبار النحویین و اللغویین احمد بن عبدالقادر بن مکتوم، البرهان فی علوم القرآن علی بن ابراهیم بن سعید حوفی، الوسیط فی التفسیر ابوالحسن علی بن احمد واحدی و...، منابع چاپ شده مانند مقدمة فی أصول التفسیر تقی الدین احمد بن تیمیه، ظاهرة الإعراب فی النحو العربی و تطبیقها فی القرآن الکریم احمد سلیمان یاقوت، لطائف الإشارات لفنون القراءات احمد بن محمد بن ابوبکر معروف به قسطانی، وفیات الأعیان و أنباء أبناء الزمان ابن خلکان و... و منابعی که دیوان های شعری هستند مانند دیوان جریر، دیوان سحیم عبد بن حساس، شرح المعلقات السبع أبو عبدالله حسین بن احمد بن حسین زوزنی و... .
کتاب دارای سه باب است و از نظر نویسنده مقدمه طبع اول جناب آقای عبدالحمید ابراهیم، هر بابی محتاج نوشتن کتابی مستقل است.
باب اول کتاب درباره شکل گیری شخصیت فرهنگی و علمی حوفی صحبت می کند. در این باب، حالت سیاسی و دینی و فرهنگی زمانه زیست وی، شکل گیری شخصیت فرهنگی او و آثارش در سه فصل جدا مورد بحث قرار می گیرد. نگاه مؤلف در این اثر از نوع نمونه یابی است؛ یعنی حوفی از اشخاصی است که جامع بین فرهنگ زمان خود و زیست بومش است.
حوفی در قرن پنجم هجری می زیسته است؛ در آن زمان فرهنگ عربی با فرهنگ های متفاوت تعامل زیادی داشت و ازاین رو تحت تأثیر و تأثر با آنان، شاخ و برگ فراوانی یافته بود. حوفی در استان شرقی مصر به دنیا آمد و به قاهره منتقل شد و آنجا نیز محل تضارب آرا و فرهنگهای مختلف بود. لذا او هم شخصیتی جامع و چندوجهی دارد.
او در لغت، نحو، قراءات، وقف و تمام، تفسیر، احکام فقهی و ... علم آموخته و دارای آثاری است؛ که «البرهان فی علوم القرآن»، منعکس کننده شیوه تفسیری اوست.
کتاب با مقدمه چاپ اول و سپس مقدمه نویسنده آغاز شده و متن کتاب در سه فصل آمده است. نویسنده، در نگارش کتاب از 107 منبع عربی بهره برده و منابع کتاب را ضمن سه دسته ذکر کرده؛ منابع خطی مانند تلخیص أخبار النحویین و اللغویین احمد بن عبدالقادر بن مکتوم، البرهان فی علوم القرآن علی بن ابراهیم بن سعید حوفی، الوسیط فی التفسیر ابوالحسن علی بن احمد واحدی و...، منابع چاپ شده مانند مقدمة فی أصول التفسیر تقی الدین احمد بن تیمیه، ظاهرة الإعراب فی النحو العربی و تطبیقها فی القرآن الکریم احمد سلیمان یاقوت، لطائف الإشارات لفنون القراءات احمد بن محمد بن ابوبکر معروف به قسطانی، وفیات الأعیان و أنباء أبناء الزمان ابن خلکان و... و منابعی که دیوان های شعری هستند مانند دیوان جریر، دیوان سحیم عبد بن حساس، شرح المعلقات السبع أبو عبدالله حسین بن احمد بن حسین زوزنی و... .
کتاب دارای سه باب است و از نظر نویسنده مقدمه طبع اول جناب آقای عبدالحمید ابراهیم، هر بابی محتاج نوشتن کتابی مستقل است.
باب اول کتاب درباره شکل گیری شخصیت فرهنگی و علمی حوفی صحبت می کند. در این باب، حالت سیاسی و دینی و فرهنگی زمانه زیست وی، شکل گیری شخصیت فرهنگی او و آثارش در سه فصل جدا مورد بحث قرار می گیرد. نگاه مؤلف در این اثر از نوع نمونه یابی است؛ یعنی حوفی از اشخاصی است که جامع بین فرهنگ زمان خود و زیست بومش است.
حوفی در قرن پنجم هجری می زیسته است؛ در آن زمان فرهنگ عربی با فرهنگ های متفاوت تعامل زیادی داشت و ازاین رو تحت تأثیر و تأثر با آنان، شاخ و برگ فراوانی یافته بود. حوفی در استان شرقی مصر به دنیا آمد و به قاهره منتقل شد و آنجا نیز محل تضارب آرا و فرهنگهای مختلف بود. لذا او هم شخصیتی جامع و چندوجهی دارد.
او در لغت، نحو، قراءات، وقف و تمام، تفسیر، احکام فقهی و ... علم آموخته و دارای آثاری است؛ که «البرهان فی علوم القرآن»، منعکس کننده شیوه تفسیری اوست.
wikinoor: الحوفی_و_منهجه_فی_تفسیر_القرآن