الجاره

لغت نامه دهخدا

الجاره. [ اَ رَ / رِ ] ( اِ ) گونه ایست از شونگ ( درخت جنگلی ) که آنرا در ارسباران بنام مذکور( الجاره )، در خلخال ، دُقﱡزدانَه یا دُقﱡزدون و در گیلان : پلاخور نامند. رجوع به درختان جنگلی ثابتی ص 113 و جنگل شناسی ساعی ج 1 ص 265 و پلاخور و دقزدانه شود.

الجاره. [ اَ ل َ رَ / رِ ] ( اِ ) یا خوشِه اَنگور گونه ایست از اَرجَنَک ( درخت جنگلی ) که آن را در خلخال به همین نام ( الجاره )، در کتول ، خوشه انگور و آش انگور، در «زیارت گرگان »، اَشَنگور در کلارستاق و لاهیجان و دیلمان خَرِزال ، در دیلمان وُشر، در درفک سیاه درخت ، و در کجور کُلی کَک گویندو نام عربی این درخت را عَوسَج و شجرة الدکن و شوکةالصباعین گفته اند. ( از درختان جنگلی ثابتی ص 133 ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) پلاخور
یا خوشه انگور . گونه ایست از ارجنک

پیشنهاد کاربران

بپرس