الثع. [ اَ ث َ ] ( ع ص ) آنکه زبانش مائل به «ثا» و «ع » باشد. من یرجع لسانه الی الثا، والعین. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). آنکه «س » را «ث »و «ر» را «ل » یا «غ » تلفظ کند. ( از مهذب الاسماء ).
