التیاع. [اِ ] ( ع مص ) سوختن دل از عشق و اندوه. ( منتهی الارب )( تاج المصادر بیهقی ). سوزش دل از عشق. ( غیاث اللغات ). اندوه : و امداد التیاع و ارتیاع در ضمایر متمکن گشت. ( ترجمه تاریخ یمینی چ تهران ص 393 ).
