التوبه. [ اَت ْ ت َ ب َ ] ( ع مص ) توبه کردن. بازگشتن از گناه. || درتداول عامه ، عزم بر ترک کاری کردن. بکاری بازگشت نکردن : التوبه که این کار را بکنم ؛ هرگز نخواهم کرد.ما امت پیغمبریم التوبه التوبه از شمر و خولی بدتریم التوبه التوبه.
