التو

آلتو. آلتو ( انگلیسی: Alto ) نام گونه ای از صدا در موسیقی است. در ایتالیایی به معنای صدای بلند است. اما در موسیقی به معنای صدای آواز یا ساز موسیقی بین تنور و سوپرانو، با گسترهٔ تقریبی «سل» ( G3 ) تا «می» ( E5 ) است.
وقتی این کلمه پسوند نام یک ساز باشد مانند ساکسوفون آلتو، به اندازه ای بزرگ تر از سوپرانو اشاره دارد. صدای آلتوی مردانهٔ سنتی در اپرای اولیه، کرهای کلیسای آنگلیکان، کوارتتهای مخصوص صدای مردانه و انجمن های کرال به کنترتنور نیز معروف اند. نوع شیپورمانند و تیز آن که از اجزای الحاقی گسترهٔ صدای مردانهٔ بالا ( آلتو ) برشمرده می شود را خوانندگان به صورت فالستو ( فوسه ) تولید می کنند. این واژه به مثابه شکل اختصاری کنترآلتو نیز به کار می رود که گسترهٔ بم ( کنترآلتو ) صدای زنانه است و نمونه اش صدای خواننده انگلیسی کتلین فریر است که صدایی غنی با طنینی پر دارد. هم چنین «هایده» خواننده معروف ایرانی نیز از این صدای بی نظیر برخوردار بوده است. از خوانندگان ایرانی با صدای آلتو می توان دلکش و پروین نوری‏ وند که هر کدام صدایی قدرتمند دارند را نام برد. آلتو همچنین نام فرانسوی ویولا نیز است.
• در مطالعهٔ هارمونی معمولاً چهار قسمت صدایی مورد استفاده قرار می گیرد، به نام های سوپرانو، آلتو، تِنور و باس. [ ۱]

آلتو. آلْتو (alto)
(در ایتالیایی به معنای بلند) صدای آواز یا ساز موسیقی بین تنورو سوپرانو، با گسترۀ تقریبی سل ۳ تا رِ۵. وقتی این کلمه پسوند نام یک ساز باشد، مانند ساکسوفون آلتو، به اندازه ای بزرگ تر از سوپرانو اشاره دارد. صدای آلتوی مردانۀ سنتی در اپرای اولیه ، کُرهای کلیسای آنگلیکان، کوارتتهای مخصوص صداهای مردانه ، و انجمن های کُرال به کنترتنورنیز معروف اند . نوع شیپورمانند و تیز آن ، که از اجزای الحاقی گسترۀ صدای مردانۀ بالا (آلتو) برشمرده می شود را، خوانندگان به صورت فالسِتّو (فوسه ) تولید می کنند. این واژه به مثابۀ شکل اختصاری کنترآلتونیز به کار می رود، که گسترۀ بم («کنترآلتو») صدای زنانه است و نمونه اش صدای خوانندۀ انگلیسی کَتلین فِریِراست ، که صدایی غنی با طنینی پُر دارد. آلتو نام فرانسوی ویولا نیز است.