به التهاب نایژک ها که کوچک ترین معابر تنفسی در ریه ها هستند، التهاب نایژک یا برونشیولیت ( به انگلیسی: Bronchiolitis ) گفته می شود. این بیماری بیشتر در کودکان کمتر از ۲ سال رخ می دهد و در بین کودکان سه تا شش ماهه بیشتر دیده می شود. [ ۱] علائم این بیماری سرفه، خس خس و تنگی نفس است که موجب ایجاد مشکل تغذیه ای در برخی از کودکان می شود.
التهاب نایژک در کودکان زیر دو سال و شیرخواران شایع تر است و یکی از شایعترین علل بستری نوزادان است. شایعترین عامل التهاب نایژک ویروسها ( به خصوص ویروس سنسیشیال تنفسی و پارا آنفولانزا ) هستند ولی عواملی مانند باکتریها، قارچها و سایر علل نیز می توانند باعث التهاب نایژک شوند. گاهی التهاب نایژک تنها نیست بلکه با التهاب سایر بخش های سیستم تنفسی مانند ریه ( سینه پهلو ) ، برونش ها ( برونشیت ) و… نیز همراه است در این موارد علائم و درمانی مشابه سینه پهلو دارد.
تشخیص التهاب نایژک، یک تشخیص بالینی است و بر مبنای تاریخچه بیمار و معاینه فیزیکی انجام می شود. علایم شاخص عبارتند از آبریزش بینی، تندنفسی، سرفه، خس خس سینه، کراکل و کشیده شدن پره های بینی به همراه استفاده از عضلات فرعی تنفس. معمولاً ابتدا کودک علائم سرماخوردگی مانند سرفه، رینیت حاد، آبریزش بینی را دارد. بعد از دو سه روز بروز مشکل ناگهانی در تنفس، خس خس سینه، تنفس تند و سطحی ( تا ۶۰ بار در دقیقه ) ، به درون کشیده شدن فضاهای بین دنده ای و نیز شکم ( حرکات الاکلنگی ) ، سرفه، تب، ویز و کراکل در سمع ریه، کشیده شدن پره های بینی به همراه استفاده از عضلات فرعی تنفس و… ایجاد می شود.
برای رسیدن به تشخیص، معمولاً نیاز به بررسی آزمایشگاهی و رادیولوژیک نیست.
در مواردی که عامل بیماریزا ویروس باشد درمان آنتی بیوتیکی ضرورت ندارد و فقط علائم بیماری مانند تب و خس خس سینه درمان می شوند. تجویز مایعات کافی، ساکشن مجاری هوایی فوقانی، دادن مایعات کافی و تجویز اکسیژن نیز گاهی لازمند.
برونکودیلاتورها، کورتیکواستروئیدها و ریباویرین توسط برخی پزشکان تجویز می شوند، اما شواهد اندکی برای حمایت از استفاده از این داروها وجود دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفالتهاب نایژک در کودکان زیر دو سال و شیرخواران شایع تر است و یکی از شایعترین علل بستری نوزادان است. شایعترین عامل التهاب نایژک ویروسها ( به خصوص ویروس سنسیشیال تنفسی و پارا آنفولانزا ) هستند ولی عواملی مانند باکتریها، قارچها و سایر علل نیز می توانند باعث التهاب نایژک شوند. گاهی التهاب نایژک تنها نیست بلکه با التهاب سایر بخش های سیستم تنفسی مانند ریه ( سینه پهلو ) ، برونش ها ( برونشیت ) و… نیز همراه است در این موارد علائم و درمانی مشابه سینه پهلو دارد.
تشخیص التهاب نایژک، یک تشخیص بالینی است و بر مبنای تاریخچه بیمار و معاینه فیزیکی انجام می شود. علایم شاخص عبارتند از آبریزش بینی، تندنفسی، سرفه، خس خس سینه، کراکل و کشیده شدن پره های بینی به همراه استفاده از عضلات فرعی تنفس. معمولاً ابتدا کودک علائم سرماخوردگی مانند سرفه، رینیت حاد، آبریزش بینی را دارد. بعد از دو سه روز بروز مشکل ناگهانی در تنفس، خس خس سینه، تنفس تند و سطحی ( تا ۶۰ بار در دقیقه ) ، به درون کشیده شدن فضاهای بین دنده ای و نیز شکم ( حرکات الاکلنگی ) ، سرفه، تب، ویز و کراکل در سمع ریه، کشیده شدن پره های بینی به همراه استفاده از عضلات فرعی تنفس و… ایجاد می شود.
برای رسیدن به تشخیص، معمولاً نیاز به بررسی آزمایشگاهی و رادیولوژیک نیست.
در مواردی که عامل بیماریزا ویروس باشد درمان آنتی بیوتیکی ضرورت ندارد و فقط علائم بیماری مانند تب و خس خس سینه درمان می شوند. تجویز مایعات کافی، ساکشن مجاری هوایی فوقانی، دادن مایعات کافی و تجویز اکسیژن نیز گاهی لازمند.
برونکودیلاتورها، کورتیکواستروئیدها و ریباویرین توسط برخی پزشکان تجویز می شوند، اما شواهد اندکی برای حمایت از استفاده از این داروها وجود دارد.
wiki: التهاب نایژک