التنبیه علی سبیل السعاده

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] التنبیه علی سبیل السعادة اثر ابونصر محمد بن طرخان بن اوزلغ فارابی (259- 339ق) در بیان روش رسیدن به سعادت می باشد که به زبان عربی و در اوایل قرن چهارم هجری نوشته شده و با تحقیق و تصحیح دکتر جعفر آل یاسین منتشر شده است.
کتاب با مقدمه مصحح در معرفی کتاب آغاز و مطالب متن اثر نیز در قالب بیست نکته، ارائه شده است.
فارابی در این کتاب، به شیوه ای متفاوت از اثر دیگرش «احصاء العلوم»، به تقسیم بندی علوم پرداخته است. وی در این شیوه، معارف را به دو گروه تقسیم کرده و معتقد است که هر یک از این دو گروه را صناعت هایی است و صناعت ها نیز بر دو قسم می باشند: یکی آن هایی که تنها از راه علم به آن معرفت داریم و دیگری، علمی که ممکن است بدان عمل شود.
وی این قسم اخیر را به دو شعبه تقسیم کرده است: یکی، علمی که انسان در شهر با آن عمل می کند مانند پزشکی، تجارت و کشاورزی و قسم دیگر، علمی که انسان در روش اخلاقی خود به آن نیازمند است و با آن کارهای نیک و درست را تشخیص می دهد.
فارابی در ابتدا، به تعریف سعادت پرداخته و آن را مطلوب ترین خیرات معرفی نموده است. به نظر وی، ما می بینیم وقتی که به سعادت می رسیم، پس از آن به هیچ وجه برای هیچ غایتی به جز خود سعادت تلاش نمی کنیم، از این رو می فهمیم که سعادت، چیزی است که ذاتاً مطلوب است و هیچ وقت برای غیرخودش، مورد طلب قرار نمی گیرد.

پیشنهاد کاربران

بپرس