التماء. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) برای خود گزیدن چیزی را که در کاسه بود.( منتهی الارب ). || برگشتن گونه آدمی. ( منتهی الارب ). گونه روی بگشتن. ( تاج المصادر بیهقی ).
