التفات داشتن. [ اِ ت ِ ت َ ] ( مص مرکب ) توجه داشتن. متوجه بودن. پروا کردن. نگریستن : التفات از همه عالم بتو دارد سعدی همتی کان بتو مصروف بود قاصر نیست.سعدی.و رجوع به التفات کردن شود.