البرتو جاکومتی

آلبرتو جاکومتی. آلبرتو جاکومتی ( به ایتالیایی: Alberto Giacometti ) ( ۱۰ اکتبر ۱۹۰۱ – ۱۱ ژانویه ۱۹۶۶ ) مجسمه ساز و نقاش سوئیسی بود.
او در منطقه ایتالیایی زبان سوئیس به دنیا آمد. خانواده اش اهل هنر بودند و پدرش جوانی جاکومتی نقاش بود. در ژنو به مدرسه هنر رفت و در ۱۹۲۲ به پاریس رفت و زیر نظر یکی از دستیاران رودن کار کرد. در همان جا بود که با خوان میرو و ماکس ارنست و پیکاسو و بالتوس آشنا شد و کارهایی در سبک های کوبیسم و سوررئالیسم خلق کرد. از اواخر دهه ۱۹۳۰ مجسمه هایش را با دست و پا و بدن درازتر از معمول ساخت. در ۱۹۶۲ جایزه اول بینال ونیز را برد و به شهرت جهانی رسید.
جاکومتی در ۱۹۶۶ در سوئیس درگذشت.
کارهای او در بسیاری از موزه های معتبر جهان نگهداری می شود. موزه هنرهای معاصر تهران نیز از کارهای جاکومتی دارد. در فوریه ۲۰۱۰ یکی از مجسمه های او به نام مردی که راه می رود به مبلغ ۶۵ میلیون پوند ( ۱۰۴ میلیون دلار ) فروخته شد که تا آن زمان گران ترین مبلغ در حراج آثار هنری بوده است. [ ۱]
جاکومتی در بورگونوو سوئیس متولد شد و بزرگ ترین فرزند از چهار فرزند جووانی جاکومتی، نقاش مشهور پسا امپرسیونیست، و آنتا جاکومتی استامپا بود. او از نوادگان پناهندگان پروتستانی بود که از دست تفتیش عقاید فرار کردند. او که سابقه هنری داشت، از کودکی به هنر علاقه داشت و مورد تشویق پدر و پدرخوانده اش قرار گرفت. آلبرتو در مدرسه هنرهای زیبای ژنو شرکت کرد. برادرانش دیگو ( 1902 - 1985 ) و برونو ( 1907 - 2012 ) نیز هنرمند و معمار شدند. علاوه بر این، پسر عموی او زاکاریا جاکومتی، که بعداً استاد حقوق اساسی و رئیس دانشگاه زوریخ بود، با آنها بزرگ شد و در سن 12 سالگی در سال 1905 یتیم شد.