سر آلبرت هوتوم - شیندلر ( به انگلیسی: General Sir Albert Houtum - Schindler ) ( زادهٔ ۲۴ سپتامبر ۱۸۴۶ - مرگ ۱۵ ژوئن ۱۹۱۶ ) پژوهشگر انگلیسی آلمانی نژاد مسائل ایران بود.
هوتوم - شیندلر مهندسی دانش آموختهٔ دانشگاه لایپزیگ بود. او در ۱۸۶۸ برای کار تلگراف به ایران آمد و هشت سال پس از آن دولت ایران وی را برای بازرسی خدمات تلگراف استخدام کرد. در ۱۸۸۲ او مدیر کل معادن فیروزهٔ خراسان شد. هفت سال پس از آن بازرس بانک شاهنشاهی شد. در ۱۸۹۴ برکنار شد ولی دو سال پس از آن دوباره دولت وقت ایران وی را به عنوان رایزن در مسائل گوناگونی به ویژه مسائل مربوط به بیگانگان به خدمت گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
میان سال های ۱۹۰۲ تا ۱۹۱۱ او به مقام افتخاری سرکنسولی سوئد رسید. در همین زمان از سوی دولت ایران بدو نشان شیر و خورشید و از سوی دولت بریتانیا نشان امپراتوری هند بدو اهداء شد. در ۱۹۱۱ او به انگلستان رفت. او که از نقرس رنج می برد در ۱۹۱۶ میلادی درگذشت.
او در زمان فعالیتش در ایران به گوشه و کنار این کشور سفر نمود و اطلاعات گسترده ای از جغرافیا، تاریخ، فرهنگ، زبان و موضوعات مربوط بدین سرزمین را گردآورد. وی در زمان خود مرجعی ارزنده برای پژوهشگران و مسافران سیاست مدارانی که علاقه ای بر روی کار در زمینهٔ ایران داشتند بود؛ وی نوشته های چندی از جمله چند مقاله در ویرایش یازدهم دانشنامه بریتانیکا را داراست. کتاب معروف او Eastern Persian Irak که در سال ۱۸۹۶ منتشر شد توصیف جغرافیای ناحیه میان اصفهان و تهران است.
هوتوم - شیندلر مهندسی دانش آموختهٔ دانشگاه لایپزیگ بود. او در ۱۸۶۸ برای کار تلگراف به ایران آمد و هشت سال پس از آن دولت ایران وی را برای بازرسی خدمات تلگراف استخدام کرد. در ۱۸۸۲ او مدیر کل معادن فیروزهٔ خراسان شد. هفت سال پس از آن بازرس بانک شاهنشاهی شد. در ۱۸۹۴ برکنار شد ولی دو سال پس از آن دوباره دولت وقت ایران وی را به عنوان رایزن در مسائل گوناگونی به ویژه مسائل مربوط به بیگانگان به خدمت گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
میان سال های ۱۹۰۲ تا ۱۹۱۱ او به مقام افتخاری سرکنسولی سوئد رسید. در همین زمان از سوی دولت ایران بدو نشان شیر و خورشید و از سوی دولت بریتانیا نشان امپراتوری هند بدو اهداء شد. در ۱۹۱۱ او به انگلستان رفت. او که از نقرس رنج می برد در ۱۹۱۶ میلادی درگذشت.
او در زمان فعالیتش در ایران به گوشه و کنار این کشور سفر نمود و اطلاعات گسترده ای از جغرافیا، تاریخ، فرهنگ، زبان و موضوعات مربوط بدین سرزمین را گردآورد. وی در زمان خود مرجعی ارزنده برای پژوهشگران و مسافران سیاست مدارانی که علاقه ای بر روی کار در زمینهٔ ایران داشتند بود؛ وی نوشته های چندی از جمله چند مقاله در ویرایش یازدهم دانشنامه بریتانیکا را داراست. کتاب معروف او Eastern Persian Irak که در سال ۱۸۹۶ منتشر شد توصیف جغرافیای ناحیه میان اصفهان و تهران است.
