آلاینده های مواد غذایی. بر اساس اصول حاکم بر سیستم های ایمنی مواد غذایی، خطرات در مواد غذایی به سه دسته خطرات فیزیکی، میکروبی و شیمیایی گروه بندی می شوند. [ ۱] [ ۲] در ارزیابی خطرات دو پارامتر شدت خطر و احتمال وقوع خطر بررسی می گردند. آلاینده ها در فراورده های غذایی ترکیبات مضر برای سلامت انسان هستند که ممکن است از وسیله یا ماده بسته بندی، خط تولید، آب های آلوده، سوخت های فسیلی، اجزاء رادیواکتیو، متابولیت های سمی میکروارگانیسم ها، بقایای مواد شیمیایی به کار رفته در کشاورزی و ترکیبات دارویی اضافه شده به خوراک دام ها و طیور به ماده غذایی رخنه کنند. [ ۳] [ ۴]
با رشد روز افزون شهرنشینی و فعالیت های کشاورزی و صنعتی غلظت بعضی از آلاینده ها مثل فلزات سنگین در محیط افزایش پیدا کرده که این امر موجب وارد شدن این ترکیبات خطرناک به زنجیره غذایی می گردند. [ ۵] [ ۶] نکته مهم درباره فلزات سنگین این است که گرچه در طی گذر از دستگاه گوارشی یا ذخیره در بافت های حیوانی دچار تغییر می شوند اما با این حال متابولیزه نمی شوند. نتایج تحقیقات نشان می دهد که مقادیر اضافی از فلزات سنگین در غذای حیوانات در اثر فعالیت های صنعتی یا کشاورزی انجام شده توسط انسان به صورت عمدی یا تصادفی انجام می گیرد. مهمترین فلزات سنگین آلوده کننده مواد غذایی عبارتند از کادمیوم، سرب و جیوه. گزارش های زیادی در مورد بالا بودن سرب و جیوه در شیر و فراورده های آن وجود دارد. از آنجا که این محصول توسط طیف وسیعی از جامعه خصوصاً کودکان استفاده می شود، نگرانی های زیادی را به وجود آورده است. سمیت جیوه به شکل شیمیایی آن بستگی دارد، به طوریکه فرم آلی آن، خصوصاً متیله شده آن بسیار خطرناکتر از شکل عنصری آن است. جیوه آلی به دلیل حالت چربی دوست آن به راحتی از غشاهای زیستی عبور میکند. وارد شدن این نوع جیوه به بدن باعث صدمه دیدن سیستم عصبی مرکزی می شود. سرب نیز به دلیل تاثیراتی که بر روی سیستم عصبی مرکزی و پیرامونی از خود برجای می گذارد باعث ایجاد مسمومیت مزمن می شود که علایم آن شامل کم خونی، اختلال در کار کلیه ها و کاهش وزن است. کادمیوم نیز به راحتی در بافت های گیاهی و حیوانی پخش می شود و با وارد شدن به بدن انسان در کبد و کلیه انباشته شده و باعث کم خونی، افزایش فشار خون و اختلالات جنسی می شود. مصرف بلند مدت کادمیوم باعث ایجاد مسمویت مزمن می شود که با عوارضی چون تغییر شکل استخوان، کاهش قد و شکستگی های چندگانه در اثر کمبود ویتامین D همراه است. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا رشد روز افزون شهرنشینی و فعالیت های کشاورزی و صنعتی غلظت بعضی از آلاینده ها مثل فلزات سنگین در محیط افزایش پیدا کرده که این امر موجب وارد شدن این ترکیبات خطرناک به زنجیره غذایی می گردند. [ ۵] [ ۶] نکته مهم درباره فلزات سنگین این است که گرچه در طی گذر از دستگاه گوارشی یا ذخیره در بافت های حیوانی دچار تغییر می شوند اما با این حال متابولیزه نمی شوند. نتایج تحقیقات نشان می دهد که مقادیر اضافی از فلزات سنگین در غذای حیوانات در اثر فعالیت های صنعتی یا کشاورزی انجام شده توسط انسان به صورت عمدی یا تصادفی انجام می گیرد. مهمترین فلزات سنگین آلوده کننده مواد غذایی عبارتند از کادمیوم، سرب و جیوه. گزارش های زیادی در مورد بالا بودن سرب و جیوه در شیر و فراورده های آن وجود دارد. از آنجا که این محصول توسط طیف وسیعی از جامعه خصوصاً کودکان استفاده می شود، نگرانی های زیادی را به وجود آورده است. سمیت جیوه به شکل شیمیایی آن بستگی دارد، به طوریکه فرم آلی آن، خصوصاً متیله شده آن بسیار خطرناکتر از شکل عنصری آن است. جیوه آلی به دلیل حالت چربی دوست آن به راحتی از غشاهای زیستی عبور میکند. وارد شدن این نوع جیوه به بدن باعث صدمه دیدن سیستم عصبی مرکزی می شود. سرب نیز به دلیل تاثیراتی که بر روی سیستم عصبی مرکزی و پیرامونی از خود برجای می گذارد باعث ایجاد مسمومیت مزمن می شود که علایم آن شامل کم خونی، اختلال در کار کلیه ها و کاهش وزن است. کادمیوم نیز به راحتی در بافت های گیاهی و حیوانی پخش می شود و با وارد شدن به بدن انسان در کبد و کلیه انباشته شده و باعث کم خونی، افزایش فشار خون و اختلالات جنسی می شود. مصرف بلند مدت کادمیوم باعث ایجاد مسمویت مزمن می شود که با عوارضی چون تغییر شکل استخوان، کاهش قد و شکستگی های چندگانه در اثر کمبود ویتامین D همراه است. [ ۴]
wiki: آلاینده های مواد غذایی