[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
اید (۱۱ بار)
«ذا الأیْد»: به معنای صاحب قدرت است و توصیف داود(علیه السلام) به این کلمه به خاطر این است که نیروی جسمانیش در حدی بود که در میدان جنگ «بنی اسرائیل» با «جالوت» جبارِ ستمگر، با یک ضربه نیرومند به وسیله سنگی که از فلاخن رها کرد، او را از بالای مرکب بر روی خاک افکند و در خون خود غلطید. حتی بعضی نوشته اند که سنگ، سینه او را شکافت و از آن طرف بیرون آمد!
نیرو. قوّه. یاد کن بنده ما داود را که نیرومند بود، در المیزان فرموده: نیرومند بود در تسبیح خدا و در حکومت و در علم جنگ که جالوت را کشت چنانکه در سوره بقره است. آسمان را از نیرو ساختیم. ناگفته نماند: کلمهای که بعد از فعل «بنی» با باء همراه باشد مراد از آن مصالح ساختمانی است نظیر این حدیث «تَلْک غُرَفٌ بَناها اللّه بِالدُّرَّ وَالْیاقوت»(تفسیر برهان ذیل آیه 30 از سوره زمر) و نظیر این جمله که یکی از خلفا در حین ورود به شام و دیدن کاخ معاویه گفت: «ما عَلِمَتُ اَنَّ اَحَداً بَنی بِالآجرالا فرعون» کشّاف ج 2 ص 477. در این دو جمله ملاحظه میشود که «بالدّر- بالآجر»بعد از فعل «بَنی» آمده و با باءِاند و مراد از آنها مصالح ساختمانی است یعنی آن بنا با دُّر و آجر ساخته شده است، در آیه فوق نیز چون (باید) بعد از فعل (بنی) آمده و باءِ است میتوان گفت که: خدا آسمان را از نیرو ساخته است و مصالح و مادّه اوّلیّهی آن نیرو است، نیرو پس از تکاثف به صورت مادّه در میآید، دانشمندان ثابت کردهاند که: مادّه جز نیروی منبسط نیست و هر دو با هم خویشاوند هستند. و این از حقائق قرآن مجید است. او را به لشگریانی که ندیدید نیرومند کرد. در قاموس آمده «آدَ یزئِیدُ ایداً : اِشّتزدَو قوی».
اید (۱۱ بار)
«ذا الأیْد»: به معنای صاحب قدرت است و توصیف داود(علیه السلام) به این کلمه به خاطر این است که نیروی جسمانیش در حدی بود که در میدان جنگ «بنی اسرائیل» با «جالوت» جبارِ ستمگر، با یک ضربه نیرومند به وسیله سنگی که از فلاخن رها کرد، او را از بالای مرکب بر روی خاک افکند و در خون خود غلطید. حتی بعضی نوشته اند که سنگ، سینه او را شکافت و از آن طرف بیرون آمد!
نیرو. قوّه. یاد کن بنده ما داود را که نیرومند بود، در المیزان فرموده: نیرومند بود در تسبیح خدا و در حکومت و در علم جنگ که جالوت را کشت چنانکه در سوره بقره است. آسمان را از نیرو ساختیم. ناگفته نماند: کلمهای که بعد از فعل «بنی» با باء همراه باشد مراد از آن مصالح ساختمانی است نظیر این حدیث «تَلْک غُرَفٌ بَناها اللّه بِالدُّرَّ وَالْیاقوت»(تفسیر برهان ذیل آیه 30 از سوره زمر) و نظیر این جمله که یکی از خلفا در حین ورود به شام و دیدن کاخ معاویه گفت: «ما عَلِمَتُ اَنَّ اَحَداً بَنی بِالآجرالا فرعون» کشّاف ج 2 ص 477. در این دو جمله ملاحظه میشود که «بالدّر- بالآجر»بعد از فعل «بَنی» آمده و با باءِاند و مراد از آنها مصالح ساختمانی است یعنی آن بنا با دُّر و آجر ساخته شده است، در آیه فوق نیز چون (باید) بعد از فعل (بنی) آمده و باءِ است میتوان گفت که: خدا آسمان را از نیرو ساخته است و مصالح و مادّه اوّلیّهی آن نیرو است، نیرو پس از تکاثف به صورت مادّه در میآید، دانشمندان ثابت کردهاند که: مادّه جز نیروی منبسط نیست و هر دو با هم خویشاوند هستند. و این از حقائق قرآن مجید است. او را به لشگریانی که ندیدید نیرومند کرد. در قاموس آمده «آدَ یزئِیدُ ایداً : اِشّتزدَو قوی».
wikialkb: الْأَیْد