الاوثان

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
وثن (۳ بار)

«أوثان» جمع «وثن» (بر وزن کفن) به معنای سنگ هایی است که می تراشیدند و مورد پرستش اقوام جاهلی قرار می گرفت، و در سوره «حج»، «أوثان» توضیح کلمه «رجس» است که قبلاً ذکر شده، به این ترتیب، می گوید: از پلیدی اجتناب کنید، بعد می گوید: پلیدی همان بت ها هستند.
بت. جمع آن اوثان است در مصباح گوید: خواه از سنگ باشد یا چوب یا غیر آن . از پلید به دور باشید که بتهااند و از قول باطل اجتناب کنید، اوثان در سوره عنکبوت 17 و 25 نیز آمده است. در نهج البلاغه خطبه 145 فرموده: «فَبَعَثَ مُحَمَّداً «صلی الله و علیه واله» و سَلَّمَ بِالْحَقِ لِیُخْرِجَ عِبادَهُ مِنْ عِبادَةِ الْاَوْثانِ اِلَی عِبادِتِهِ» محمد عبده در شرح آن گفته «وَثَنَ فُلانٌ بِالْمَکانِ» یعنی: در مکانش ثابت و دائم شده صَنَم را از آن وَثَن گفته‏اند که نصب شده و دریک حال ثابت است. کلبی در کتاب الاصنام ص 53 نقل کرده: بت اگر بصورت انسان از چوب یا طلا یا نقره باشد صنم نامند و اگر از سنگ باشد وثن گویند.ناگفته نماند این سخن با آنچه گفته شد مناسبت دارد.