الاو

لغت نامه دهخدا

( آلاو ) آلاو. ( اِ ) اَلاو. اَلَو. آتش شعله ناک. || لهَب. زبانه. شعله :
بر اوج گنبد گردون از آن بتابد هور
که یافت از تف قندیل مرتضی آلاو.
آذری.

الاو. [ اَ ] ( اِ ) آتش شعله ناک. ( برهان ). آتش. ( رشیدی ) ( جهانگیری ). اَ لَو :
ترا ای خواجه گر هیزم نباشد
دم سرما که هنگام الاو است
سواد شعر طوسی را طلب کن
بسوزانش که او سرگین گاو است.
مولانا طوسی ( از رشیدی ).

فرهنگ فارسی

( آلاو ) ( اسم ) ۱ - شعله. آتش زبان. آتش . ۲ - آتش شعله ناک آتش شعله دار .
آلاوه:الاو، الو، شعله آتش، زبانه آتش، آتش شعله دار
آتش شعله ناک . آتش .

فرهنگ معین

( آلاو ) ( اِ. ) ۱ - شعلة آتش . ۲ - آتش شعله دار.

فرهنگ عمید

شعلۀ آتش، زبانۀ آتش.

دانشنامه عمومی

الاو ( به انگلیسی: Alao ) یک منطقهٔ مسکونی در ایالات متحده آمریکا است که در ساموآی آمریکا واقع شده است. [ ۱]
الاو ۱٫۴۵ کیلومترمربع مساحت و ۵۵۴ نفر جمعیت دارد.
عکس الاو
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

جدول کلمات

آلاو
شعله آتش

پیشنهاد کاربران

شعله ور: شعله واژه ای عربی است که پسوند پارسی ور به آن افزوده شده است. همتای پارسی این است:
آلاوین ( آلاو با پسوند دری ین؛ مانند راستین، دروغین، چرکین و. . . )
آلاو شعله است و این وازه پارسی است

بپرس