آلانیا سرزمین قرون وسطایی ایرانی های آلانی ( پیشینیان اوستی - آسی های امروز ) هستند که در شمال قفقاز رشد و نمو کردند. این مردم در منطقه چرکسیه و شمال اوستیا - آلانیای امروزی قرار داشتند تا زمانی که توسط حمله مغول نابود شدند. پایتخت آنها مقس بود. ویرانی مقس را به باتوخان، رهبر مغول و نوه چنگیزخان، در سال ۱۲۳۹ میلادی نسبت می دهند.
... [مشاهده متن کامل]
آلان ها ( آلانی ها ) قومی ایرانی زبان از سرمتیان بودند و با حمله هون ها به دو بخش اروپایی و قفقازی تقسیم شدند. آلان های قفقاز بخشی از دشت قفقاز شمالی و دامنه های رشته کوه اصلی از سرچشمه رودخانه کوبان در غرب تا تنگه دارال در شرق را اشغال کردند.
آلان قفقاز بعدها تحت سلطه خاقانات خزر قرار گرفت. آنها در قرن نهم متحدان سرسخت خزرها باقی ماندند و از آنها در برابر ائتلافی به رهبری امپراتوری بیزانس در دوران سلطنت بنیامین خاقان خزر حمایت کردند. در اواخر قرن نهم آلان قفقاز از خزرها مستقل شد. هنگامی که ابن رسته در مقطعی بین سالهای ۹۰۳ و ۹۱۳میلادی از آلان دیدن کرد، پادشاه آن در آن زمان مسیحی بود.
پس از سقوط خزرها، سرزمین آلان اغلب با بیزانسی ها و حاکمان مختلف گرجستان برای محافظت در برابر تجاوزات مردم استپ شمالی مانند پچنگ ها ها و قبچاق ها متحد می شدند. اتحاد آلان و گرجستان در دهه ۱۰۶۰میلادی، زمانی که آلان ها به سراسر آران حمله کردند و گنجه را غارت کردند، مستحکم شد.
در اوایل قرن سیزدهم، آلان در واقع به تعداد زیادی قبایل و روستاهای خودمختار متلاشی شده بود که توسط روسای جنگ داخلی که ده ها تا چند صد جنگجو را رهبری می کردند، اداره می شدند. این وضعیت هرج و مرج توسط راهب مجارستانی جولیان توصیف شد، که در سال ۱۲۳۶میلادی مشاهده کرد که «به تعداد روستاها حاکم وجود دارد که هیچ یک از آنها وفاداری به دیگری ندارند. جنگ در آنجا بی وقفه است، رهبر علیه رهبر، روستا با روستا. »
مغولان به فرماندهی جبه و سوبوتای پس از عبور از شیروان و داغستان در سال ۱۲۲۲ میلادی برای اولین بار با آلان روبرو شدند. آنها با اتحاد قبچاق - آلان مواجه شدند که با مکر با قبچاق ها آن را شکست دادند. حمله دوم مغول به آلان در سال ۱۲۳۹ میلادی توسط مونگکه و گویوک خان آغاز شد در حالی که برخی از قلعه های آلانی در برابر مغول ها مقاومت می کردند، به نظر می رسد که بسیاری از اشراف محلی در واقع با مهاجمان همکاری می کردند تا بر رقبای خود برتری پیدا کنند.
... [مشاهده متن کامل]
آلان ها ( آلانی ها ) قومی ایرانی زبان از سرمتیان بودند و با حمله هون ها به دو بخش اروپایی و قفقازی تقسیم شدند. آلان های قفقاز بخشی از دشت قفقاز شمالی و دامنه های رشته کوه اصلی از سرچشمه رودخانه کوبان در غرب تا تنگه دارال در شرق را اشغال کردند.
آلان قفقاز بعدها تحت سلطه خاقانات خزر قرار گرفت. آنها در قرن نهم متحدان سرسخت خزرها باقی ماندند و از آنها در برابر ائتلافی به رهبری امپراتوری بیزانس در دوران سلطنت بنیامین خاقان خزر حمایت کردند. در اواخر قرن نهم آلان قفقاز از خزرها مستقل شد. هنگامی که ابن رسته در مقطعی بین سالهای ۹۰۳ و ۹۱۳میلادی از آلان دیدن کرد، پادشاه آن در آن زمان مسیحی بود.
پس از سقوط خزرها، سرزمین آلان اغلب با بیزانسی ها و حاکمان مختلف گرجستان برای محافظت در برابر تجاوزات مردم استپ شمالی مانند پچنگ ها ها و قبچاق ها متحد می شدند. اتحاد آلان و گرجستان در دهه ۱۰۶۰میلادی، زمانی که آلان ها به سراسر آران حمله کردند و گنجه را غارت کردند، مستحکم شد.
در اوایل قرن سیزدهم، آلان در واقع به تعداد زیادی قبایل و روستاهای خودمختار متلاشی شده بود که توسط روسای جنگ داخلی که ده ها تا چند صد جنگجو را رهبری می کردند، اداره می شدند. این وضعیت هرج و مرج توسط راهب مجارستانی جولیان توصیف شد، که در سال ۱۲۳۶میلادی مشاهده کرد که «به تعداد روستاها حاکم وجود دارد که هیچ یک از آنها وفاداری به دیگری ندارند. جنگ در آنجا بی وقفه است، رهبر علیه رهبر، روستا با روستا. »
مغولان به فرماندهی جبه و سوبوتای پس از عبور از شیروان و داغستان در سال ۱۲۲۲ میلادی برای اولین بار با آلان روبرو شدند. آنها با اتحاد قبچاق - آلان مواجه شدند که با مکر با قبچاق ها آن را شکست دادند. حمله دوم مغول به آلان در سال ۱۲۳۹ میلادی توسط مونگکه و گویوک خان آغاز شد در حالی که برخی از قلعه های آلانی در برابر مغول ها مقاومت می کردند، به نظر می رسد که بسیاری از اشراف محلی در واقع با مهاجمان همکاری می کردند تا بر رقبای خود برتری پیدا کنند.
