آلن استیفنسن بوید ( Alan Stephenson Boyd ) ( ۲۰ ژوئیه۱۹۲۲–۱۸ اکتبر ۲۰۲۰ ) ، وکیل و مسئول اجرایی حمل و نقل بود که چندین شرکت بزرگ را رهبری کرد و در سمت های مختلف حمل و نقل به دولت ایالات متحده خدمت کرد. وی نخستین وزیر حمل و نقل ایالات متحده بود که توسط لیندون جانسون در این سمت منصوب شده بود. علاوه براین، در سمت های اجرائی ادارهٔ هوانوردی غیرنظامی و وزارت بازرگانی ایالات متحده خدمت کرد و رئیس شرکت راه آهن امترک بود.
... [مشاهده متن کامل]
بوید در ۲۰ ژوئیه سال ۱۹۲۲ در شهر جکسون ویل ایالت فلوریدا در خانوادهٔ کلرینس و الیزابت ( استیفنسن ) متولد شد. جان استیفنسن، تولیدکننده ماشین و کسی که نخستین تراموای یا اتوبوس برقی شهری را اختراع و به ثبت رساند، پدربزرگ مادری بوید بود. زمانی که بوید دوازده ساله بود پدرش فوت نمود. در سال ۱۹۳۹ از دبیرستان مک کلنی - گلن فارغ شد و به آموزش در دانشگاه فلوریدا ادامه داد. اما در اخیر سال دوم تحصیلی دانشگاه را ترک کرد. متعاقب ترک دانشگاه در سال ۱۹۴۲ به نیروهای هوایی ارتش ایالات متحده پیوست و تا پایان جنگ دوم جهانی در آنجا ماند.
بوید در ۳ آوریل سال ۱۹۴۳ با فلاویل جونیتا تاونسیند آموزگار دبیرستان، عروسی کرد. آن ها جمعاً یک پسر بنام ( مارک ) داشتند. بوید پس از ترک خدمت در سال ۱۹۴۵، به کالج برگشت و در سال ۱۹۴۸ مدرک کارشناسی حقوق را از دانشکدهٔ حقوق دانشگاه ویرجینیا بدست آورد.
بوید در فلوریدا وکالت کرد و مأمور بررسی مقررات صنعت ترابری یا حمل و نقل بود. در سال ۱۹۵۹ توسط دوایت آیزنهاور در اداره هوانوردی غیرنظامی منصوب شد. توسط جان اف کنیدی به ریاست این اداره ارتقا یافت. دوید با استانداردسازی کاهش کرایه سفر و تصویب یارانه های دولتی به منظور تشویق خدمات خطوط هوایی برای شهرهای کوچک، به صنعت خطوط هوایی کمک کرد. در سال ۱۹۶۵ توسط لیندون جانسون، معاون وزارتخانهٔ بازرگانی برای حمل و نقل منصوب شد. زمانی که از کاهش محدودیت های دولتی در صنعت دریایی حمایت کرد و پس از محکوم نمودن استخدام کارمندان اضافی خط آهن، مورد تنفر رهبران کارگر قرار گرفت. بوید عضوی از کمیته یی بود که برای ایجاد وزارت ترابری یا حمل و نقل ایالات متحده لابی گری می کرد و تعداد زیادی از سازمان های دولتی مرتبط با صنعت ترابری یا حمل و نقل را دور هم جمع کرد.
بوید در ماه نوامبر سال ۱۹۶۶ نخستین وزیر حمل و نقل شد. او در این مقام در بسیاری از نواحی از جمله در فرودگاه، سیستم کنترل ترافیک هوایی، مصونیت خودرو، آموزش رانندگی، می خوارگی یا اعتیاد به الکل و پروژهٔ زیباسازی شاهراه ( پروژهٔ شخصی بانوی نخست لیدی برد جانسون ) ، کار کرد. یکی از منابع قدرت بوید کنترل بر بودجهٔ شاهراه های بین الایالتی بود. تلاش وی برای تقویت خدمات قطار مسافربری به ناکامی انجامید.
... [مشاهده متن کامل]
بوید در ۲۰ ژوئیه سال ۱۹۲۲ در شهر جکسون ویل ایالت فلوریدا در خانوادهٔ کلرینس و الیزابت ( استیفنسن ) متولد شد. جان استیفنسن، تولیدکننده ماشین و کسی که نخستین تراموای یا اتوبوس برقی شهری را اختراع و به ثبت رساند، پدربزرگ مادری بوید بود. زمانی که بوید دوازده ساله بود پدرش فوت نمود. در سال ۱۹۳۹ از دبیرستان مک کلنی - گلن فارغ شد و به آموزش در دانشگاه فلوریدا ادامه داد. اما در اخیر سال دوم تحصیلی دانشگاه را ترک کرد. متعاقب ترک دانشگاه در سال ۱۹۴۲ به نیروهای هوایی ارتش ایالات متحده پیوست و تا پایان جنگ دوم جهانی در آنجا ماند.
بوید در ۳ آوریل سال ۱۹۴۳ با فلاویل جونیتا تاونسیند آموزگار دبیرستان، عروسی کرد. آن ها جمعاً یک پسر بنام ( مارک ) داشتند. بوید پس از ترک خدمت در سال ۱۹۴۵، به کالج برگشت و در سال ۱۹۴۸ مدرک کارشناسی حقوق را از دانشکدهٔ حقوق دانشگاه ویرجینیا بدست آورد.
بوید در فلوریدا وکالت کرد و مأمور بررسی مقررات صنعت ترابری یا حمل و نقل بود. در سال ۱۹۵۹ توسط دوایت آیزنهاور در اداره هوانوردی غیرنظامی منصوب شد. توسط جان اف کنیدی به ریاست این اداره ارتقا یافت. دوید با استانداردسازی کاهش کرایه سفر و تصویب یارانه های دولتی به منظور تشویق خدمات خطوط هوایی برای شهرهای کوچک، به صنعت خطوط هوایی کمک کرد. در سال ۱۹۶۵ توسط لیندون جانسون، معاون وزارتخانهٔ بازرگانی برای حمل و نقل منصوب شد. زمانی که از کاهش محدودیت های دولتی در صنعت دریایی حمایت کرد و پس از محکوم نمودن استخدام کارمندان اضافی خط آهن، مورد تنفر رهبران کارگر قرار گرفت. بوید عضوی از کمیته یی بود که برای ایجاد وزارت ترابری یا حمل و نقل ایالات متحده لابی گری می کرد و تعداد زیادی از سازمان های دولتی مرتبط با صنعت ترابری یا حمل و نقل را دور هم جمع کرد.
بوید در ماه نوامبر سال ۱۹۶۶ نخستین وزیر حمل و نقل شد. او در این مقام در بسیاری از نواحی از جمله در فرودگاه، سیستم کنترل ترافیک هوایی، مصونیت خودرو، آموزش رانندگی، می خوارگی یا اعتیاد به الکل و پروژهٔ زیباسازی شاهراه ( پروژهٔ شخصی بانوی نخست لیدی برد جانسون ) ، کار کرد. یکی از منابع قدرت بوید کنترل بر بودجهٔ شاهراه های بین الایالتی بود. تلاش وی برای تقویت خدمات قطار مسافربری به ناکامی انجامید.
