( الامة ) الامة.[ اِ م َ ] ( ع مص ) بسیار ملامت کردن. ( منتهی الارب ). ملامت کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). || کاری کردن که بر آن ملامت کنند. ( منتهی الارب ). سزاوار ملامت کسی شدن. ( از تاج المصادر بیهقی ). سزاوار ملامت گردیدن. ( منتهی الارب ). || خداوند ملامت شدن. || خداوند کار ملامت ناک شدن. ( منتهی الارب ).
