[ویکی نور] الإفصاح عن متواتری من الأحادیث المسانید و السنن و الصحاح نوشته محسن خیاط، کتابی است به زبان عربی و با موضوع نقد برخی از احادیث اهل سنت. نویسنده در این اثر به نقد و بررسی و آشکارسازی روایات مخالف با قرآن و صریح سایر روایات در کتاب های اهل تسنن (به ویژه صحاح) می پردازد.
این کتاب دو جلدی دوازده فصل دارد. مقدمه گروه تحقیق و نویسنده و فصل های اول تا هشتم در جلد اول و فصول نهم تا آخر در جلد دوم آمده است.
نویسنده در این اثر از منابع متعددی استفاده کرده است که برخی از آن ها عبارت اند از؛ صحیح البخاری، صحیح مسلم ، شرح نهج البلاغة (ابن ابی الحدید) ، فتح الباری، تهذیب الکمال مزی، عقیدة أهل السُنة و الجماعة، مسند الإمام أحمد بن حنبل ، مجموع الفتاوی، کتاب التوحید و إثبات صفات الرب عزّوجلّ إبن خزیمة، تفسیر جامع البیان ، تفسیر فتح القدیر و ... .
نویسنده در مقدمه می گوید: گاه در مدارس اهل تسنن تهمت هایی به شیعه زده می شود که در واقع به خود آن ها وارد است. عالم شیعی به راحتی می تواند با استناد به کتب خود اهل سنت، آنان را محکوم نماید. او حتی مدعی است که تابعان مذهب فکری اهل بیت(ع) بیش از عالمان سنی به کتب و صحاح آنان واقفند. وی همچنین می نویسد: پژوهشگر در صحاح و مسانید اهل سنت موارد زیر را در آن ها می یابد:
وی می گوید بر مبنای روایت پیامبر(ص) احادیث موافق قرآن را قبول و احادیث مخالف آن را باید رد کرد. یا بنا بر برخی تعابیر در روایات باید آن را به دیوار کوبید..
فصل اول کتاب درباره روایات عامه در صحاح در مورد ذات خداست. مواردی مانند روایت ابوهریره درباره این که خداوند قابل مشاهده است یا حرکت می کند و سخن می گوید که دلالت بر جسمانیت خداوند متعال دارد. لکن در روایتی از عایشه نقل شده است که با توجه به آیه شریفه «لا تُدْرِکُهُ الْأَبْصارُ وَ هُوَ یُدْرِکُ الْأَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطیفُ الْخَبیرُ» (انعام: 103) خداوند قابل رؤیت نیست. نووی به دلیل تمسک به قول دیگران و اینکه این روایت از روایات مرسل است و نیز این نظریه برداشت شخصی عایشه از ظاهر قرآن بوده، این روایت را نپذیرفته است. سپس می گوید این نظر عایشه با نظرات صحابه منافات دارد.
این کتاب دو جلدی دوازده فصل دارد. مقدمه گروه تحقیق و نویسنده و فصل های اول تا هشتم در جلد اول و فصول نهم تا آخر در جلد دوم آمده است.
نویسنده در این اثر از منابع متعددی استفاده کرده است که برخی از آن ها عبارت اند از؛ صحیح البخاری، صحیح مسلم ، شرح نهج البلاغة (ابن ابی الحدید) ، فتح الباری، تهذیب الکمال مزی، عقیدة أهل السُنة و الجماعة، مسند الإمام أحمد بن حنبل ، مجموع الفتاوی، کتاب التوحید و إثبات صفات الرب عزّوجلّ إبن خزیمة، تفسیر جامع البیان ، تفسیر فتح القدیر و ... .
نویسنده در مقدمه می گوید: گاه در مدارس اهل تسنن تهمت هایی به شیعه زده می شود که در واقع به خود آن ها وارد است. عالم شیعی به راحتی می تواند با استناد به کتب خود اهل سنت، آنان را محکوم نماید. او حتی مدعی است که تابعان مذهب فکری اهل بیت(ع) بیش از عالمان سنی به کتب و صحاح آنان واقفند. وی همچنین می نویسد: پژوهشگر در صحاح و مسانید اهل سنت موارد زیر را در آن ها می یابد:
وی می گوید بر مبنای روایت پیامبر(ص) احادیث موافق قرآن را قبول و احادیث مخالف آن را باید رد کرد. یا بنا بر برخی تعابیر در روایات باید آن را به دیوار کوبید..
فصل اول کتاب درباره روایات عامه در صحاح در مورد ذات خداست. مواردی مانند روایت ابوهریره درباره این که خداوند قابل مشاهده است یا حرکت می کند و سخن می گوید که دلالت بر جسمانیت خداوند متعال دارد. لکن در روایتی از عایشه نقل شده است که با توجه به آیه شریفه «لا تُدْرِکُهُ الْأَبْصارُ وَ هُوَ یُدْرِکُ الْأَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطیفُ الْخَبیرُ» (انعام: 103) خداوند قابل رؤیت نیست. نووی به دلیل تمسک به قول دیگران و اینکه این روایت از روایات مرسل است و نیز این نظریه برداشت شخصی عایشه از ظاهر قرآن بوده، این روایت را نپذیرفته است. سپس می گوید این نظر عایشه با نظرات صحابه منافات دارد.