[ویکی نور] الاطعمه و الاشربه آدابها فوائدها. الاطعمة و الاشربة، آدابها و فوائدها، ارجوزه ای است که پیرامون خواص اغذیه و خوراکی ها، توسط محمدعلی بن حسین معروف به اعسم، به زبان عربی سروده شده است. این منظومه، یکی ازمهم ترین اراجیز در حوزه علمیه نجف شمرده می شد؛ به گونه ای که نقل شده بسیاری از طلاب حوزه علمیه آن را حفظ می نمودند و یا از مرحوم شیخ محمدابراهیم کرباسی نقل شده که این ارجوزه در کنار ارجوزه نحوی (الفیه) ابن مالک و ارجوزه فقهی مرحوم سید بحر العلوم، مهم ترین ارجوزه ها به شمار می روند (الاطعمة و الاشربة، ص 5 - 6).
مؤلف در مقدمه منظومه هدفش را از سرودن آن چنین بیان نموده است:
این منظومه، متشمل بر 145 بیت است که گاه یک بیت و گاه چند بیت آن، به یک مطلبی اشاره دارند.
مطالبی که در این ارجوزه به نظم کشیده شده - چنان که ناظم گفته - برگرفته از روایات و نقل به معنی احادیث و فتاوای کسانی است که تنها بر اساس روایت فتوا می دهند، همانند شیخ صدوق در «المقنع».
منابع مؤلف، در سرودن این ارجوزه، کتب روایی شیعی است.
مؤلف در مقدمه منظومه هدفش را از سرودن آن چنین بیان نموده است:
این منظومه، متشمل بر 145 بیت است که گاه یک بیت و گاه چند بیت آن، به یک مطلبی اشاره دارند.
مطالبی که در این ارجوزه به نظم کشیده شده - چنان که ناظم گفته - برگرفته از روایات و نقل به معنی احادیث و فتاوای کسانی است که تنها بر اساس روایت فتوا می دهند، همانند شیخ صدوق در «المقنع».
منابع مؤلف، در سرودن این ارجوزه، کتب روایی شیعی است.
wikinoor: الأطعمة_و_الأشربة_آدابها_فوائدها