آلاسدایر جیمز گری ( Alasdair James Gray ) ( زادهٔ ۲۸ دسامبر ۱۹۳۴ – درگذشتهٔ ۲۹ دسامبر ۲۰۱۹ ) ، یک نویسنده و هنرمند اهل اسکاتلند بود. نخستین رمان وی، لانارک ( ۱۹۸۱ ) به عنوان نقطه آغاز ادبیات داستانی اسکاتلندی پنداشته می شود. او رمان ها، داستان های کوتاه، نمایش ها، شعر و ترجمه های از خود منتشر نموده و در مورد سیاست، تاریخ انگلستان و ادبیات اسکاتس نوشت. کارهای ادبیات داستانی وی ترکیبی از واقع گرایی، خیال پردازی و عملی - خیالی با استفاده از تایپوگرافی و نگاره های منحصر به فرد وی بوده و برنده چندین جایزه شده است.
... [مشاهده متن کامل]
وی از ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۷ میلادی در مدرسه هنر گلاسگو آموزش دید. علاوه بر نگاره های نقاشی شده در کتاب هایش، او تصاویر و نقاشی های دیواری را نیز نقاشی کرده است، از جمله یکی در جاده اوران مور و یکی در ایستگاه قطار هیل هید. کارهای هنری وی به طور گسترده به نمایش گذاشته شده و در چندین کلکسیون مهم وجود دارد. قبل از نشر رمان لانارک، او نمایش های را تولید کرد که در رادیو و تلویزیون به نمایش گذاشته می شد.
سبک نوشتاری وی سبک پسا مدرن بوده و با آثار فرانتس کافکا، جرج اورول، خورخه لوئیس بورخس و ایتالو کالینو مقایسه گردیده است. این آثار اغلب حاوی تعداد زیادی از پا ورقی های بوده و کارهای که روی آن الهام گذاشته است را تشریح می کند. کتاب های الهام بخش بسیاری از نویسندگان جوان اسکاتلندی بوده است، از جمله اورین ویلش، آلان وارنر، ای. ال. کنیدی، جینیس گالووی، کریس کیلسو و یان بنکس. او از ۱۹۷۷ تا ۱۹۷۹ میلادی به عنوان نویسندهِ موقت - مقیم در دانشگاه گلاسگو و از ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۳ میلادی به عنوان پرفیسور نویسندگی خلاقانه در دانشگاه های گلاسگو و استرثکلاید کار کرد.
گری یک ملی گرا و جمهوری خواه اسکاتلندی بوده و در حمایت از سوسیالیسم و استقلال اسکاتلند نوشت. او تقریظِ «طوری کار کنید که گویا در روزهای آغازین یک ملت بهتر قرار دارید» ( برگرفته شده از شعر شاعر کانادایی، دینیس لی ) را مشهور ساخت، کتیبه ای که در دیوار کانوگریت ساختمان پارلمان اسکاتلند در ادینبرگ، پس از باز شدن آن در ۲۰۰۴ میلادی، حکاکی شد. او تقریباً تمام زندگی خود را در گلاسگو گذراند، دوبار ازدواج کرد و یک پسر داشت. هنگام مرگ وی، روزنامه گاردین از او به عنوان «پدر رنسانس ادبیات و هنر اسکاتلند» یادآوری کرد.
پدر گری، الکساندر در جنگ جهانی اول مجروح شده بود. او برای چندین سال در کارخانه تولید جعبه کار می کرد، اغلب به قدم زدن در تپه می رفت و یکی از بنیان گذاران انجمن خواب گاه های جوانان اسکاتلند بود. مادر گری، امی ( نام خانوادگی هنگام تولد، فلیمنگ ) نام داشت و خانواده اش به خاطر این که پدر وی در انگلستان در فهرست سیاه اعضای اتحادیه صنفی قرار داده شده بود، از لینکلن شر به اسکاتلند نقل مکان کرده بودند. او در یک انبار لباس کار می کرد. آلسدایر در ۲۸ دسامبر ۱۹۳۴ در ریدری که در شمال شرق گلاسگو واقع شده است، چشم به جهان گشود؛ خواهر وی به نام مورا دو سال بعد متولد شد. در جریان جنگ جهانی دوم، گری به آکتراردر در پرتشر و استون هاوس در لانارکشر تخلیه شد. از ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ میلادی، خانواده وی در وتربی، یورک شر زندگی می کردند، جای که پدر وی مسئول پیشبرد خواب گاهی برای کارگران کارخانه مهمات سلطنتی تورپ آرچ بود.
... [مشاهده متن کامل]
وی از ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۷ میلادی در مدرسه هنر گلاسگو آموزش دید. علاوه بر نگاره های نقاشی شده در کتاب هایش، او تصاویر و نقاشی های دیواری را نیز نقاشی کرده است، از جمله یکی در جاده اوران مور و یکی در ایستگاه قطار هیل هید. کارهای هنری وی به طور گسترده به نمایش گذاشته شده و در چندین کلکسیون مهم وجود دارد. قبل از نشر رمان لانارک، او نمایش های را تولید کرد که در رادیو و تلویزیون به نمایش گذاشته می شد.
سبک نوشتاری وی سبک پسا مدرن بوده و با آثار فرانتس کافکا، جرج اورول، خورخه لوئیس بورخس و ایتالو کالینو مقایسه گردیده است. این آثار اغلب حاوی تعداد زیادی از پا ورقی های بوده و کارهای که روی آن الهام گذاشته است را تشریح می کند. کتاب های الهام بخش بسیاری از نویسندگان جوان اسکاتلندی بوده است، از جمله اورین ویلش، آلان وارنر، ای. ال. کنیدی، جینیس گالووی، کریس کیلسو و یان بنکس. او از ۱۹۷۷ تا ۱۹۷۹ میلادی به عنوان نویسندهِ موقت - مقیم در دانشگاه گلاسگو و از ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۳ میلادی به عنوان پرفیسور نویسندگی خلاقانه در دانشگاه های گلاسگو و استرثکلاید کار کرد.
گری یک ملی گرا و جمهوری خواه اسکاتلندی بوده و در حمایت از سوسیالیسم و استقلال اسکاتلند نوشت. او تقریظِ «طوری کار کنید که گویا در روزهای آغازین یک ملت بهتر قرار دارید» ( برگرفته شده از شعر شاعر کانادایی، دینیس لی ) را مشهور ساخت، کتیبه ای که در دیوار کانوگریت ساختمان پارلمان اسکاتلند در ادینبرگ، پس از باز شدن آن در ۲۰۰۴ میلادی، حکاکی شد. او تقریباً تمام زندگی خود را در گلاسگو گذراند، دوبار ازدواج کرد و یک پسر داشت. هنگام مرگ وی، روزنامه گاردین از او به عنوان «پدر رنسانس ادبیات و هنر اسکاتلند» یادآوری کرد.
پدر گری، الکساندر در جنگ جهانی اول مجروح شده بود. او برای چندین سال در کارخانه تولید جعبه کار می کرد، اغلب به قدم زدن در تپه می رفت و یکی از بنیان گذاران انجمن خواب گاه های جوانان اسکاتلند بود. مادر گری، امی ( نام خانوادگی هنگام تولد، فلیمنگ ) نام داشت و خانواده اش به خاطر این که پدر وی در انگلستان در فهرست سیاه اعضای اتحادیه صنفی قرار داده شده بود، از لینکلن شر به اسکاتلند نقل مکان کرده بودند. او در یک انبار لباس کار می کرد. آلسدایر در ۲۸ دسامبر ۱۹۳۴ در ریدری که در شمال شرق گلاسگو واقع شده است، چشم به جهان گشود؛ خواهر وی به نام مورا دو سال بعد متولد شد. در جریان جنگ جهانی دوم، گری به آکتراردر در پرتشر و استون هاوس در لانارکشر تخلیه شد. از ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ میلادی، خانواده وی در وتربی، یورک شر زندگی می کردند، جای که پدر وی مسئول پیشبرد خواب گاهی برای کارگران کارخانه مهمات سلطنتی تورپ آرچ بود.
