الاریک

آلاریک. آلاریک (۳۷۰ـ۴۱۰م)(Alaric)
تصویر ورود آلاریک به آتن پس از فتح شهر در سال 395 (1920)
پادشاه ویزیگوتها (۳۹۵ـ۴۱۰م). در بالکان و ایتالیا برضد رومیان جنگید. پس از فرماندهی پیروزمندانۀ ویزیگوت ها در نبرد فریگی دیوس(۳۹۴م)، از خودداری تِئودوسیوس کبیر(تئودوسیوس اول)، امپراتور روم شرقی، در اعطای منصب فرماندهی دایم ارتش روم به او خشمگین شد. او رهبری ویزیگوت ها را برضد کارفرمای سابق خود برعهده گرفت و در ۴۰۰م فرمانده ارتش روم در بالکان شد. چند بار به ایتالیا هجوم برد ولی هر بار مغلوب استی لیکو، ژنرال رومی، شد. وقتی که استی لیکو در ۴۰۸م اعدام شد، آلاریک بدون مقاومت به سمت رُم پیش رفت و سربازان رومی وفادار به اِستیلی خو به او پیوستند. در ۲۴ اوت ۴۱۰م دروازه های شهر گشوده شد و او برای نخستین بار، پس از ۸۰۰ سال، در رأس ارتشی خارجی قدم به رم گذاشت و رم را فتح و غارت کرد. سه روز بعد، با هدف حمله به سیسیل و افریقا، گوت ها را به سمت جنوب رهبری کرد؛ اما بر اثر بیماری درگذشت. آلاریک را در بستر رود بوسِنتو، در جنوب ایتالیا، دفن کردند؛ برای این کار، نخست مسیر رود را منحرف کردند، سپس آن را به مسیر اصلی بازگرداندند تا از روی مدفن او بگذرد. همۀ کسانی را که در دفن آلاریک شرکت داشتند، کشتند تا آرامگاهش را کسی پیدا نکند.