[ویکی نور] الارشاد الی قواطع الادلة فی اول الاعتقاد اثر عبدالمَلِک بن عبداللّه بن یوسف بن محمد بن حَیویه، مشهور به امام الحرمین و ملقب به ضیاء الدین جوینی متولد 419ق است که پیرامون مسائل کلامی و اصول اعتقادات است. وی متکلم بزرگ اشعری و فقیه و اصولی شافعی می باشد.
کتاب حاضر با 30 باب، از مباحثی چون احکام نظر، حدوث عالم، صفاتی که برای خداوند واجب است، در اثبات نبوت، اصول عقائد و اقسام آن، آجال، رزق، امر به معروف و نهی از منکر، قیامت، ثواب و عقاب و مسائلی کلامی از این دست، بحث می کند.
بر کتاب وی که کتابی است کلامی، بسیاری شرح نوشته اند. ابن رشد در الکشف عن مناهج الادله، که به نقد متکلمان اختصاص دارد، آرای جوینی را با استناد به الارشاد نقد کرده است.
کتاب های الارشاد، لمع الادله و العقیده النظامیه جوینی، عمدتاً توصیفی و گزارش گونه اند. عناوین و فهرست مطالب آثار کلامی او نیز عمدتاً همان رئوس مسائل کلامی است که از ربع آخر قرن چهارم معمول بوده است.
ابن خلدون، که مبدع تمایز نهادن میان مقطع مقدّم و متأخر کلام اشعری است، جوینی و کتاب الارشاد او را نمونه اعلای طریقت متقدم می خواند. باور به جوهر فرد، خلا، عدم قیام عرض به عرض، عدم بقای عرض در دو زمان در کنار اصل باطل شدن مدلول به بطلان دلیل، از جمله شاخصه های کلامی دوره وی است که باقلانی و جوینی شخصیت های بارز آن می باشند.
کتاب حاضر با 30 باب، از مباحثی چون احکام نظر، حدوث عالم، صفاتی که برای خداوند واجب است، در اثبات نبوت، اصول عقائد و اقسام آن، آجال، رزق، امر به معروف و نهی از منکر، قیامت، ثواب و عقاب و مسائلی کلامی از این دست، بحث می کند.
بر کتاب وی که کتابی است کلامی، بسیاری شرح نوشته اند. ابن رشد در الکشف عن مناهج الادله، که به نقد متکلمان اختصاص دارد، آرای جوینی را با استناد به الارشاد نقد کرده است.
کتاب های الارشاد، لمع الادله و العقیده النظامیه جوینی، عمدتاً توصیفی و گزارش گونه اند. عناوین و فهرست مطالب آثار کلامی او نیز عمدتاً همان رئوس مسائل کلامی است که از ربع آخر قرن چهارم معمول بوده است.
ابن خلدون، که مبدع تمایز نهادن میان مقطع مقدّم و متأخر کلام اشعری است، جوینی و کتاب الارشاد او را نمونه اعلای طریقت متقدم می خواند. باور به جوهر فرد، خلا، عدم قیام عرض به عرض، عدم بقای عرض در دو زمان در کنار اصل باطل شدن مدلول به بطلان دلیل، از جمله شاخصه های کلامی دوره وی است که باقلانی و جوینی شخصیت های بارز آن می باشند.