[ویکی نور] الأربعون حدیثاً فی إثبات إمامة أمیرالمؤمنین(ع)، تألیف سلیمان بن عبدالله ماحوزی بحرانی (1075 - 1121ق)، از جمله آثار ارزشمند حدیثی پیرامون اثبات ولایت امیرالمؤمنین(ع) است که نگارش آن در سال 1106، به پایان رسیده است ....نسخه حاضر با تحقیق سید مهدی رجایی به زبان عربی در یک جلد منتشر شده است.
این اثر در تاریخ حدیث شیعه از منزلت خاصی برخوردار بوده و در موضوع خویش از نگاشته های حدیثی ممتاز قرن دوازدهم هجری بشمار می آید. همچنین در شناساندن گفتمان حدیثی شیعه در مسئله امامت نیز می تواند بسیار مفید باشد. فراوانی نقل قول ها از آثار متنوع، نشانگر بهره وری مؤلف آن از آثار مخطوط و مطبوع در روزگار خویش است؛ ازاین رو از حیث کتاب شناسی روزگار مؤلف نیز می تواند برای تراث پژوهان اثر درخور توجهی باشد.
کتاب با مقدمه محقق در شرح حال مؤلف و کتاب وی آغاز شده است. مؤلف پس از ذکر مقدمه ای بر کتاب، در قالب «الحدیث» بحث را آغاز نموده و احادیث را با شمارگان ترتیبی از هم جدا ساخته است؛ مثل: الحدیث الخامس عشر. وی مطالب مهم و اساسی را ذیل عناوینی چون تبصره، تنبیه، تتمیم، فائده، تکمیل و عناوینی دیگر از این قبیل گنجانده است.
نویسنده در دیباچه کتاب به معرفی خویش پرداخته و خداوند را به سبب هدایت به صراط مستقیم اهل بیت(ع) سپاس گفته است. در ادامه به چگونگی سامان گرفتن کتاب اشاره نموده و چنین نگاشته که به هنگامه مطالعه آثار استوار و مهم اهل سنت، به احادیث پرشماری برخورد نموده که جملگی بر امامت و خلافت امیرالمؤمنین علی(ع) تصریح داشته اند و چنان شمارشان فراوان بود که یادسپاری آنها از توان ذهن تیزبین نیز بیرون بوده است. وی از باب تمسک به روایت نبوی «من حفظ علی أمتی أربعین حدیثاً...» چهل حدیث از غرر آنها را انتخاب و با جرح و تعدیل بدانها پرداخته است. در پایان دیباچه، اثر را به ابوالمظفر شاه سلطان حسین اهدا نموده است ....
این اثر از نگاشته های ارزشمند روایی شیعی است که در موضوع اثبات امامت بلافصل امام علی بن ابی طالب(ع) سامان پذیرفته و مؤلف چهل حدیث از احادیث اهل سنّت را که دلالتی تام و روشن بر اثبات امامت و خلافت آن حضرت پس از پیامبر اسلام(ص) دارد، گرد آورده است. البته اطلاق عنوان چهل حدیث بر این کتاب شاید از باب مجاز و به تبع اسم آن باشد؛ چراکه در حقیقت و واقع امر، یک مجموعه دقیق روایی انباشته از احادیث پُرشمار است که در نوع خود کم بدیل و بی نظیر است ....
این اثر در تاریخ حدیث شیعه از منزلت خاصی برخوردار بوده و در موضوع خویش از نگاشته های حدیثی ممتاز قرن دوازدهم هجری بشمار می آید. همچنین در شناساندن گفتمان حدیثی شیعه در مسئله امامت نیز می تواند بسیار مفید باشد. فراوانی نقل قول ها از آثار متنوع، نشانگر بهره وری مؤلف آن از آثار مخطوط و مطبوع در روزگار خویش است؛ ازاین رو از حیث کتاب شناسی روزگار مؤلف نیز می تواند برای تراث پژوهان اثر درخور توجهی باشد.
کتاب با مقدمه محقق در شرح حال مؤلف و کتاب وی آغاز شده است. مؤلف پس از ذکر مقدمه ای بر کتاب، در قالب «الحدیث» بحث را آغاز نموده و احادیث را با شمارگان ترتیبی از هم جدا ساخته است؛ مثل: الحدیث الخامس عشر. وی مطالب مهم و اساسی را ذیل عناوینی چون تبصره، تنبیه، تتمیم، فائده، تکمیل و عناوینی دیگر از این قبیل گنجانده است.
نویسنده در دیباچه کتاب به معرفی خویش پرداخته و خداوند را به سبب هدایت به صراط مستقیم اهل بیت(ع) سپاس گفته است. در ادامه به چگونگی سامان گرفتن کتاب اشاره نموده و چنین نگاشته که به هنگامه مطالعه آثار استوار و مهم اهل سنت، به احادیث پرشماری برخورد نموده که جملگی بر امامت و خلافت امیرالمؤمنین علی(ع) تصریح داشته اند و چنان شمارشان فراوان بود که یادسپاری آنها از توان ذهن تیزبین نیز بیرون بوده است. وی از باب تمسک به روایت نبوی «من حفظ علی أمتی أربعین حدیثاً...» چهل حدیث از غرر آنها را انتخاب و با جرح و تعدیل بدانها پرداخته است. در پایان دیباچه، اثر را به ابوالمظفر شاه سلطان حسین اهدا نموده است ....
این اثر از نگاشته های ارزشمند روایی شیعی است که در موضوع اثبات امامت بلافصل امام علی بن ابی طالب(ع) سامان پذیرفته و مؤلف چهل حدیث از احادیث اهل سنّت را که دلالتی تام و روشن بر اثبات امامت و خلافت آن حضرت پس از پیامبر اسلام(ص) دارد، گرد آورده است. البته اطلاق عنوان چهل حدیث بر این کتاب شاید از باب مجاز و به تبع اسم آن باشد؛ چراکه در حقیقت و واقع امر، یک مجموعه دقیق روایی انباشته از احادیث پُرشمار است که در نوع خود کم بدیل و بی نظیر است ....
[ویکی نور] الاربعون حدیثاً فی اثبات امامه امیرالمومنین علیه السلام. الأربعون حدیثاً فی إثبات إمامة أمیرالمؤمنین(ع)، تألیف سلیمان بن عبدالله ماحوزی بحرانی (1075 - 1121ق)، از جمله آثار ارزشمند حدیثی پیرامون اثبات ولایت امیرالمؤمنین(ع) است که نگارش آن در سال 1106، به پایان رسیده است . نسخه حاضر با تحقیق سید مهدی رجایی به زبان عربی در یک جلد منتشر شده است.
این اثر در تاریخ حدیث شیعه از منزلت خاصی برخوردار بوده و در موضوع خویش از نگاشته های حدیثی ممتاز قرن دوازدهم هجری بشمار می آید. همچنین در شناساندن گفتمان حدیثی شیعه در مسئله امامت نیز می تواند بسیار مفید باشد. فراوانی نقل قول ها از آثار متنوع، نشانگر بهره وری مؤلف آن از آثار مخطوط و مطبوع در روزگار خویش است؛ ازاین رو از حیث کتاب شناسی روزگار مؤلف نیز می تواند برای تراث پژوهان اثر درخور توجهی باشد.
کتاب با مقدمه محقق در شرح حال مؤلف و کتاب وی آغاز شده است. مؤلف پس از ذکر مقدمه ای بر کتاب، در قالب «الحدیث» بحث را آغاز نموده و احادیث را با شمارگان ترتیبی از هم جدا ساخته است؛ مثل: الحدیث الخامس عشر. وی مطالب مهم و اساسی را ذیل عناوینی چون تبصره، تنبیه، تتمیم، فائده، تکمیل و عناوینی دیگر از این قبیل گنجانده است.
نویسنده در دیباچه کتاب به معرفی خویش پرداخته و خداوند را به سبب هدایت به صراط مستقیم اهل بیت(ع) سپاس گفته است. در ادامه به چگونگی سامان گرفتن کتاب اشاره نموده و چنین نگاشته که به هنگامه مطالعه آثار استوار و مهم اهل سنت، به احادیث پرشماری برخورد نموده که جملگی بر امامت و خلافت امیرالمؤمنین علی(ع) تصریح داشته اند و چنان شمارشان فراوان بود که یادسپاری آنها از توان ذهن تیزبین نیز بیرون بوده است. وی از باب تمسک به روایت نبوی «من حفظ علی أمتی أربعین حدیثاً...» چهل حدیث از غرر آنها را انتخاب و با جرح و تعدیل بدانها پرداخته است. در پایان دیباچه، اثر را به ابوالمظفر شاه سلطان حسین اهدا نموده است .
این اثر از نگاشته های ارزشمند روایی شیعی است که در موضوع اثبات امامت بلافصل امام علی بن ابی طالب(ع) سامان پذیرفته و مؤلف چهل حدیث از احادیث اهل سنّت را که دلالتی تام و روشن بر اثبات امامت و خلافت آن حضرت پس از پیامبر اسلام(ص) دارد، گرد آورده است. البته اطلاق عنوان چهل حدیث بر این کتاب شاید از باب مجاز و به تبع اسم آن باشد؛ چراکه در حقیقت و واقع امر، یک مجموعه دقیق روایی انباشته از احادیث پُرشمار است که در نوع خود کم بدیل و بی نظیر است .
این اثر در تاریخ حدیث شیعه از منزلت خاصی برخوردار بوده و در موضوع خویش از نگاشته های حدیثی ممتاز قرن دوازدهم هجری بشمار می آید. همچنین در شناساندن گفتمان حدیثی شیعه در مسئله امامت نیز می تواند بسیار مفید باشد. فراوانی نقل قول ها از آثار متنوع، نشانگر بهره وری مؤلف آن از آثار مخطوط و مطبوع در روزگار خویش است؛ ازاین رو از حیث کتاب شناسی روزگار مؤلف نیز می تواند برای تراث پژوهان اثر درخور توجهی باشد.
کتاب با مقدمه محقق در شرح حال مؤلف و کتاب وی آغاز شده است. مؤلف پس از ذکر مقدمه ای بر کتاب، در قالب «الحدیث» بحث را آغاز نموده و احادیث را با شمارگان ترتیبی از هم جدا ساخته است؛ مثل: الحدیث الخامس عشر. وی مطالب مهم و اساسی را ذیل عناوینی چون تبصره، تنبیه، تتمیم، فائده، تکمیل و عناوینی دیگر از این قبیل گنجانده است.
نویسنده در دیباچه کتاب به معرفی خویش پرداخته و خداوند را به سبب هدایت به صراط مستقیم اهل بیت(ع) سپاس گفته است. در ادامه به چگونگی سامان گرفتن کتاب اشاره نموده و چنین نگاشته که به هنگامه مطالعه آثار استوار و مهم اهل سنت، به احادیث پرشماری برخورد نموده که جملگی بر امامت و خلافت امیرالمؤمنین علی(ع) تصریح داشته اند و چنان شمارشان فراوان بود که یادسپاری آنها از توان ذهن تیزبین نیز بیرون بوده است. وی از باب تمسک به روایت نبوی «من حفظ علی أمتی أربعین حدیثاً...» چهل حدیث از غرر آنها را انتخاب و با جرح و تعدیل بدانها پرداخته است. در پایان دیباچه، اثر را به ابوالمظفر شاه سلطان حسین اهدا نموده است .
این اثر از نگاشته های ارزشمند روایی شیعی است که در موضوع اثبات امامت بلافصل امام علی بن ابی طالب(ع) سامان پذیرفته و مؤلف چهل حدیث از احادیث اهل سنّت را که دلالتی تام و روشن بر اثبات امامت و خلافت آن حضرت پس از پیامبر اسلام(ص) دارد، گرد آورده است. البته اطلاق عنوان چهل حدیث بر این کتاب شاید از باب مجاز و به تبع اسم آن باشد؛ چراکه در حقیقت و واقع امر، یک مجموعه دقیق روایی انباشته از احادیث پُرشمار است که در نوع خود کم بدیل و بی نظیر است .