[ویکی نور] الاحادیث المشترکة حول الامام المهدى اثر محمّدامیر ناصرى مى باشد.
اثر به جمع آورى مهم ترین ویژگى هاى امام زمان(ع)، علایم و نشانه هاى ظهور او از منابع روایى اهل سنّت و شیعه پرداخته است.
مجمع جهانى تقریب مذاهب اسلامى در راستاى گسترش دوستى و همکارى بین تمامى اقشار جامعه مسلمان و تحکیم این روابط که مورد تاکید اهل بیت(ع) و فقهاى مسلمان از آغاز تا کنون بوده به مرکز تحقیقات خود، سفارش کاوشى را دربارۀ بحث مهدویّت مى دهد، زیرا ایمان و عقیده به مهدى موعود(عج) نقطه روشنى است که به عنوان شاخصى تاریخى، ملموس و مهم، نشانگر میزان روابط شیعه و سنّى مى باشد و مرکز تحقیقات نیز از طریق همکارى با مؤلف اثر حاضر را تهیّه و به خوانندگان عرضه مى کند. وبا انتشار این اثر (یازدهمین کتاب) حلقه دیگرى به مجموعه سلسله احادیث مشترک تهیّه شده توسط این مرکز با اشراف دبیرکل آن آقاى محمّدعلى تسخیرى افزوده مى گردد.
در اندیشۀ بشریت، هیچ امرى همانند مسالۀ امام مهدى(عج) که اسلام و پیش از آن که ادیان آسمانى دیگر به آن بشارت داده اند، مورد توجه نبوده است. این موضوع پیش از آن که مسئله دینى یا اسلامی باشد، مسئله انسانى بوده است؛ چرا که ایشان تبلور آرزوهاى تمام بشریت براى رهایى از ظلم و بندگى و ایجاد پایه هاى عدل و آزادى است.
بنابراین ایمان به حتمى بودن ظهور مصلح دینى و جهانى، و تشکیل حکومت عدل در سراسر کره خاکى، به یکى از نیازهاى ضرورى و نقاط مشترک بشریت و تمامى ادیان آسمانى مبذل گشته، و تنها اختلاف در این مورد بر سر تعیین هویت آن مصلح و کسى است که اهداف و اصول همه پیامبران از آدم(ع) تا خاتم(ص) را محقق خواهد ساخت. مؤلف با ساماندهى منظم و مناسب خود در بیست و شش باب به معرّفى هویت این مصلح و منجى جهانى، قطعیت ظهور و برپایى حکومت الهى و عدالت محور ایشان مى پردازد. و روشن مى کند که اسلام در اهتمام به این مساله از همه سرآمد بوده و بیان مى کند که مهدى موعود از ذریه نبى اکرم است و در آخرالزمان ظاهر مى گردد و زمین را که پر از ظلم و ستم شده، از عدالت و مساوات پر مى سازد. مؤلف از طریق ارائه اخبار وآثار مشترک میان شیعه و سنّى به تبیین این مساله پرداخته است.
روش نگارش ایشان این گونه است که در ابتدا روایات اهل سنّت و سپس روایات شیعه را نقل مى کند. نحوۀ نقل، ابتدا نام منبع روایت و سپس حدیث و خبر را با سلسله سند ذکر مى کند و از هر گونه شرح و توضیح خوددارى نموده است. اثر، از نظر طبقه بندى احادیث و تفکیک آن ها به عامه و شیعه و استفاده از منابع معتبر هر دو فرقه، در نوع خود بى نظیر است.
اثر به جمع آورى مهم ترین ویژگى هاى امام زمان(ع)، علایم و نشانه هاى ظهور او از منابع روایى اهل سنّت و شیعه پرداخته است.
مجمع جهانى تقریب مذاهب اسلامى در راستاى گسترش دوستى و همکارى بین تمامى اقشار جامعه مسلمان و تحکیم این روابط که مورد تاکید اهل بیت(ع) و فقهاى مسلمان از آغاز تا کنون بوده به مرکز تحقیقات خود، سفارش کاوشى را دربارۀ بحث مهدویّت مى دهد، زیرا ایمان و عقیده به مهدى موعود(عج) نقطه روشنى است که به عنوان شاخصى تاریخى، ملموس و مهم، نشانگر میزان روابط شیعه و سنّى مى باشد و مرکز تحقیقات نیز از طریق همکارى با مؤلف اثر حاضر را تهیّه و به خوانندگان عرضه مى کند. وبا انتشار این اثر (یازدهمین کتاب) حلقه دیگرى به مجموعه سلسله احادیث مشترک تهیّه شده توسط این مرکز با اشراف دبیرکل آن آقاى محمّدعلى تسخیرى افزوده مى گردد.
در اندیشۀ بشریت، هیچ امرى همانند مسالۀ امام مهدى(عج) که اسلام و پیش از آن که ادیان آسمانى دیگر به آن بشارت داده اند، مورد توجه نبوده است. این موضوع پیش از آن که مسئله دینى یا اسلامی باشد، مسئله انسانى بوده است؛ چرا که ایشان تبلور آرزوهاى تمام بشریت براى رهایى از ظلم و بندگى و ایجاد پایه هاى عدل و آزادى است.
بنابراین ایمان به حتمى بودن ظهور مصلح دینى و جهانى، و تشکیل حکومت عدل در سراسر کره خاکى، به یکى از نیازهاى ضرورى و نقاط مشترک بشریت و تمامى ادیان آسمانى مبذل گشته، و تنها اختلاف در این مورد بر سر تعیین هویت آن مصلح و کسى است که اهداف و اصول همه پیامبران از آدم(ع) تا خاتم(ص) را محقق خواهد ساخت. مؤلف با ساماندهى منظم و مناسب خود در بیست و شش باب به معرّفى هویت این مصلح و منجى جهانى، قطعیت ظهور و برپایى حکومت الهى و عدالت محور ایشان مى پردازد. و روشن مى کند که اسلام در اهتمام به این مساله از همه سرآمد بوده و بیان مى کند که مهدى موعود از ذریه نبى اکرم است و در آخرالزمان ظاهر مى گردد و زمین را که پر از ظلم و ستم شده، از عدالت و مساوات پر مى سازد. مؤلف از طریق ارائه اخبار وآثار مشترک میان شیعه و سنّى به تبیین این مساله پرداخته است.
روش نگارش ایشان این گونه است که در ابتدا روایات اهل سنّت و سپس روایات شیعه را نقل مى کند. نحوۀ نقل، ابتدا نام منبع روایت و سپس حدیث و خبر را با سلسله سند ذکر مى کند و از هر گونه شرح و توضیح خوددارى نموده است. اثر، از نظر طبقه بندى احادیث و تفکیک آن ها به عامه و شیعه و استفاده از منابع معتبر هر دو فرقه، در نوع خود بى نظیر است.