الا جوزفین بیکر ( انگلیسی: Ella Baker; ۱۳ دسامبر ۱۹۰۳ – ۱۳ دسامبر ۱۹۸۶ ) یک فعال حقوق بشر آفریقایی - آمریکایی اهل ویرجینا بود. او تحصیلات خود را در کارولینای شمالی تمام کرد و البته بیشتر در نیویورک کار کرده بود.
... [مشاهده متن کامل]
الا جوزفین بیکر بیش از پنج دهه فعالیت داشت و به طور گسترده در پشت صحنه و در کنار فعالین حقوق مدنی قرن بیستم فعالیت می کرد. از جمله ویلیام دوبوآ، تورگود مارشال، ای. فیلیپ راندولف و مارتین لوتر کینگ. وی همچنین به بسیاری از فعالین نوظهور حقوق مدنی، ازجمله رزا پارکس را آموزش داد.
بیکر رهبری حرفه ای و کاریزماتیک را مورد انتقاد قرار می داد. او مروج سازمان های مردمی، دموکراسی رادیکال بود و معتقد بود که سرکوب شدگان باید جایگاه خود را پیدا کرده و توان دفاع داشته باشند. او به عنوان یکی از مهم ترین رهبران آفریقایی - آمریکایی قرن بیستم و شاید با نفوذترین زن جنبش حقوق مدنی شناخته شده است. او نه تنها در به نقد کشیدن نژادپرستی در فرهنگ آمریکا شناخته می شد، بلکه به جنسیت گرایی و دستگاه کلاسیک جنبش حقوق مدنی انتقاد می کرد.
الا بیکر در ویرجینا به دنیا آمد. مادر بزرگ او در زمان کودکی به بردگی کشیده شده بود. بعد از اتمام تحصیلات به نیویورک رفت، زمانی که بسیاری از سیاهپوستان از جنوب آمریکا به دلیل ستم و ظلمی که علیه شان اعمال می شد، مهاجرت کردند. در سال ۱۹۳۸، بیکر همکاری خود را با انجمن ملی پیشرفت رنگین پوستان NAACP در شهر نیویورک شروع کرد. در سال ۱۹۴۰ او به عنوان وزیر استخدام شد. او جهت استخدام اعضاء، جمع آوری پول و سازماندهی شوراهای محلی، به طور گسترده به جنوب سفر کرد. به عنوان یک زن صریح و قاطع، به برابری اعتقاد داشت. او معتقد بود که استحکام یک سازمان از پایین به بالا و نه از بالا به پایین است.
او نخبه گرایی را نکوهش می کرد و اعتقاد داشت که رمز موفقیت هر سازمانی به اعتبار رهبران بلندپایه او نیست، بلکه در تعهدپذیری و سخت کوشی اعضا و توانایی آن ها برای شرکت در بحث و تصمیم گیری ها می باشد. او به طور ویژه بر اهمیت نقش جوانان و زنان در سازمان تأکید داشت.
در سال ۱۹۶۷ بیکر به نیویورک بازگشت و فعالیت خود را ادامه داد. او بعداً با آرتور کانوی و دیگر اعضا کمیته حزب توده وارد همکاری شد و یک سازمان سوسیالیستی را تشکیل داد. در سال ۱۹۷۲، او به ایالتش بازگشت تا در کمپین آزادی آنجلا شرکت کند. آنجلا دیویس فعال و نویسنده بود که به عنوان کمونیست دستگیرشده بود. بیکر همچنین از جنبش استقلال پورتوریکو حمایت کرد و علیه تبعیض نژادی در آفریقای جنوبی سخن گفت. او با تعدادی از گروه های زنان شامل اتحادیه بین المللی زنان برای صلح و آزادی متحد شد. او تا سن ۸۳ سالگی به فعالیت های خود ادامه داد. بیکر شخصیت بسیار مستقلی داشت. نزدیکان او نمی دانستند که او برای بیست سال با باب رابرتز ازدواج کرده بود چرا که او اسم فامیل خود را نگه داشته بود.
... [مشاهده متن کامل]
الا جوزفین بیکر بیش از پنج دهه فعالیت داشت و به طور گسترده در پشت صحنه و در کنار فعالین حقوق مدنی قرن بیستم فعالیت می کرد. از جمله ویلیام دوبوآ، تورگود مارشال، ای. فیلیپ راندولف و مارتین لوتر کینگ. وی همچنین به بسیاری از فعالین نوظهور حقوق مدنی، ازجمله رزا پارکس را آموزش داد.
بیکر رهبری حرفه ای و کاریزماتیک را مورد انتقاد قرار می داد. او مروج سازمان های مردمی، دموکراسی رادیکال بود و معتقد بود که سرکوب شدگان باید جایگاه خود را پیدا کرده و توان دفاع داشته باشند. او به عنوان یکی از مهم ترین رهبران آفریقایی - آمریکایی قرن بیستم و شاید با نفوذترین زن جنبش حقوق مدنی شناخته شده است. او نه تنها در به نقد کشیدن نژادپرستی در فرهنگ آمریکا شناخته می شد، بلکه به جنسیت گرایی و دستگاه کلاسیک جنبش حقوق مدنی انتقاد می کرد.
الا بیکر در ویرجینا به دنیا آمد. مادر بزرگ او در زمان کودکی به بردگی کشیده شده بود. بعد از اتمام تحصیلات به نیویورک رفت، زمانی که بسیاری از سیاهپوستان از جنوب آمریکا به دلیل ستم و ظلمی که علیه شان اعمال می شد، مهاجرت کردند. در سال ۱۹۳۸، بیکر همکاری خود را با انجمن ملی پیشرفت رنگین پوستان NAACP در شهر نیویورک شروع کرد. در سال ۱۹۴۰ او به عنوان وزیر استخدام شد. او جهت استخدام اعضاء، جمع آوری پول و سازماندهی شوراهای محلی، به طور گسترده به جنوب سفر کرد. به عنوان یک زن صریح و قاطع، به برابری اعتقاد داشت. او معتقد بود که استحکام یک سازمان از پایین به بالا و نه از بالا به پایین است.
او نخبه گرایی را نکوهش می کرد و اعتقاد داشت که رمز موفقیت هر سازمانی به اعتبار رهبران بلندپایه او نیست، بلکه در تعهدپذیری و سخت کوشی اعضا و توانایی آن ها برای شرکت در بحث و تصمیم گیری ها می باشد. او به طور ویژه بر اهمیت نقش جوانان و زنان در سازمان تأکید داشت.
در سال ۱۹۶۷ بیکر به نیویورک بازگشت و فعالیت خود را ادامه داد. او بعداً با آرتور کانوی و دیگر اعضا کمیته حزب توده وارد همکاری شد و یک سازمان سوسیالیستی را تشکیل داد. در سال ۱۹۷۲، او به ایالتش بازگشت تا در کمپین آزادی آنجلا شرکت کند. آنجلا دیویس فعال و نویسنده بود که به عنوان کمونیست دستگیرشده بود. بیکر همچنین از جنبش استقلال پورتوریکو حمایت کرد و علیه تبعیض نژادی در آفریقای جنوبی سخن گفت. او با تعدادی از گروه های زنان شامل اتحادیه بین المللی زنان برای صلح و آزادی متحد شد. او تا سن ۸۳ سالگی به فعالیت های خود ادامه داد. بیکر شخصیت بسیار مستقلی داشت. نزدیکان او نمی دانستند که او برای بیست سال با باب رابرتز ازدواج کرده بود چرا که او اسم فامیل خود را نگه داشته بود.
